Anibal Velasquez @ Zuiderpershuis
Het concertseizoen wordt dit voorjaar gedomineerd door herontdekte wereldmuziekhelden. In januari viel de highlife van de 74 jarige Ebo Taylor (Zuiderpershuis) uit Ghana behoorlijk in de smaak, in mei vergaapten we ons aan het terug springlevende Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou (Espace Senghor) uit Benin en afgelopen vrijdag waren we opnieuw paraat in ons favoriet wereldculturencentrum voor een stukje Colombiaanse muziekgeschiedenis: de ondertussen 75-jarige accordeonist Anibal Velasquez en zijn muzikale makkers van Los Locos del Swing — benieuwd.
In zijn thuisstad Barranquilla, dicht tegen de Caraïbische Zee, spoelen tropische muziekjes uit Cuba, de Dominicaanse Republiek, Mexico en de VS met de regelmaat van de getijden aan. In deze muzikale havenstad begon Anibal Velasquez accordeon te spelen, toenertijd een weinig populair instrument in Colombia. Een rij bands en bijna zestig jaar later vist Analog Africa — hetzelfde label dat enkele jaren terug ook Orchestre Poly-Rythmo de Cotonou van onder het stof haalde — Velasquez uit de vinylarchieven met het album Mambo Loco en wist daar dit jaar ook een Europese tournee aan vast te knopen. Kudos.
De band Los Locos del Swing (die Anibal Velasquez samen met zijn twee broers heeft opgericht en ook onder andere namen bekend is) bestaat voor ruim de helft uit percussionisten en dat hebben we geweten: de Afro-Colombiaanse en Afro-Cubaanse ritmes tierden welig en swingden aan een ongenadig tempo. Daartussen weeft de goedlachse Anibal zijn accordeonpartijen en smeedt zo de "guaracha de Anibal Velasquez", zijn handelsmerk. De (steeds ludiek klinkende) cumbia's kunnen bij een Colombiaanse accordeonlegende uiteraard niet ontbreken en de huppelende kadans kreeg moeiteloos menig heup aan het wiegen. Tijdens de eerste set herkenden we Carusseles en de titeltrack uit Mambo Loco, alsook de Cubaanse klassieker Cumbanchero. Ondanks hun gigantisch oeuvre moesten Anibal en de zijnen geen moment twijfelen bij verzoekjes uit het publiek.
In het tweede deel leek Anibal minder greep op de band te hebben. Bij momenten ging hij er bij zitten (wat uiteraard niet abnormaal is voor iemand ver boven de pensioengerechtigde leeftijd) en gingen enkele bandleden freestylen, met wisselend succes. De cumbia's bleken die avond wél goed in de markt te liggen en dweepten bij momenten met een aardig Bal Populaire gehalte — de Sinksenfoor had niet voor niets zijn tenten opgeslagen tegenover het Zuiderpershuis. De conditie van Anibal mag dan wat wankel zijn en z'n zorro-snor iets minder strak onderhouden dan weleer, zijn originele tropicalia sound is in topconditie.