Interview met Bixiga 70 @ Espace Senghor

Bixiga 70 (© Luiza Sigulem/Folhapress)Espace Senghor (Brussel)Nog nooit was een Wereldkampioenschap Voetbal zo controversieel als de editie 2014 in Brazilië. We konden dan ook niet nalaten ons favoriete Braziliaanse afrobeatorkest, Bixiga 70, enkele prangende vragen over het evenement te stellen. Toetsenist/giarist Mauricio Fleury en baritonsaxofonist Cuca Ferreira staken hun mening dan ook niet onder stoelen of banken; meer nog, de hoes en de titel van hun laatste album, Ocupai, blijken geïnspireerd door de straatprotesten die Brazilië het afgelopen jaar in rep en roer zetten.

Mauricio, Cuca, Bixiga 70 werd vernoemd naar een wijk of bairro in São Paulo. Vertel ons daar eens wat meer over.
Cuca Ferreira (baritonsaxofoon): "Bixiga is een wijk in de buurt van het stadscentrum van São Paulo bekend vanwege de vele immigranten die er wonen. Ooit was het de plek waar men de Afrikaanse slaven verzamelde, daarna werd het een haven voor arme Europese immigranten, vaak van Italiaanse afkomst, op zoek naar een beter leven, en nog later kwamen bouwvakkers uit het noordoosten van Brazilië die in São Paulo kwamen werken en tegenwoordig wonen er veel Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse immigranten. Het is een echte smeltkroes van verschillende culturen. Wij hebben er altijd gewerkt omdat onze opnamestudio, de Traquitana Estúdio, er gevestigd is op Rua 13 de maio nummer 70; 13 mei 1888 was de datum dat de slavernij afgeschaft werd in Brazilië. In onze sound incorporeren we veel van de invloeden die we opgepikt hebben in Bixiga en we voelen ons dan ook erg verbonden met die plek."
Maurici Fleury (keyboard, orgel, gitaar): "Het is ook een heel muzikale plek want de thuisbasis van Vai-Vai, één van São Paulo's grootste sambascholen en al sinds de jaren zestig van de vorige eeuw vind je er overal opnamestudio's en concertlocaties. Eigenlijk is het zelfs niet eens een officiële wijk. Iedereen in São Paulo kent Bixiga, maar als je op een plattegrond van de stad gaat zoeken zal je de naam waarschijnlijk niet vinden. Zoals Cuca net al zei, bestaat Bixiga 70 grotendeels dankzij het feit dat onze opnamestudio - een grote ruimte die we elders in de stad nooit zouden vinden - er gevestigd is, en hoewel geen van de bandleden er op dit moment nog woont, brengen we er toch het grootste deel van onze tijd door. We zijn ook nauw betrokken bij Graffiti Day, een straatfestival dat al bestond voor er sprake was van Bixiga 70, maar is blijven groeien nadat wij er ons zijn gaan mee bemoeien. Het gebouw waarin onze studio gevestigd is wordt ook gebruikt door een videoproductiehuis en een literair centrum waar saraus (Een sarau is een cultureel, muzikaal of sport evenement bedoeld om mensen samen te brengen om zich artistiek uit te drukken. Een sarau kan bestaan uit poëzie, akoestische muziek en andere kunstvormen zoals schilderen of acteren, red.) en poetry slams georganiseerd worden en is helemaal versierd met graffitikunst."
Cuca Ferreira: "Omdat het festival alsmaar populairder wordt zijn ook andere gebouwen in de buurt beginnen deelnemen en is de buurt in korte tijd heel kleurrijk geworden. Dat was ook min of meer onze filosofie: aangezien wij de naam van de wijk gebruiken als bandnaam, voelden we ons verplicht ook iets terug te geven."

Wat betekent "bixiga" precies?
Cuca Ferreira: "Letterlijk vertaald betekent iets als 'blaas' of 'ballon'.
Mauricio Fleury: "Die naam zou een verwijzing zijn naar variola of de pokken, een ziekte die vaak voorkwam bij slaven en mensen van Afro-Braziliaanse afkomst."
Jullie vertelden net dat het nummer 70 in jullie bandnaam verwijst naar het adres waar jullie Traquitana Estúdio gevestigd is, maar is het ook een knipoog naar Fela Kuti's Africa 70?
Mauricio Fleury: "Toen we pas begonnen was dat iets dat we de mensen graag wijsmaakten als grap, maar dat verhaal is daarna een eigen leven gaan leiden. In ieder geval zijn wij natuurlijk gek op afrobeat en de hele vibe die rond de jaren zeventig van de vorige eeuw hangt, dus zo vergezocht is het nu ook weer niet."

Op de hoes van Ocupai staan twee demonachtige figuren. Wat stellen die voor?
Mauricio Fleury: "Dergelijke figuren worden carrancas genoemd (Een carranca is een soort boegbeeld gebruikt om rivierboten mee te decoreren om zo de bemanning te beschermen van de invloeden van kwade riviergeesten. Deze beelden waren vooral populair op de São Francisco, een rivier in het noordoosten van Brazilië. Meestal zijn het afbeeldingen van menselijke of dierlijke figuren, die ook gebruikt konden worden om de verschillende handelaren op de rivier van elkaar te onderscheiden, red.)."
Cuca Ferreira: "In het noordoosten van Brazilië is de São Francisco de belangrijkste rivier en de boten zijn daar allemaal versierd met dit soort figuren om hen van kwade geesten te vrijwaren. Je kunt het vergelijken met de drakenhoofden op Vikingschepen."
Mauricio Fleury: "MZK de grafische ontwerper die verantwoordelijk is voor de hoes van Ocupai is een enorme fan van die carrancas. We hebben het album opgenomen in heel tumultueuze omstandigheden - volksprotesten in de straten, overal politie, helikopters in de lucht (De protesten in Brazilië in 2013, ook de Azijnopstand of Revolta do Vinagre en Braziliaanse Lente genoemd, werden op gang gebracht door de Movimento Passe Livre, een lokale beweging die ijvert voor gratis openbaar vervoer. De protesten waren oorspronkelijk gericht tegen de verhoging van bus-, trein- en metrotickets in enkele steden, maar gaandeweg kwamen andere problemen aan bod, zoals buitensporig politiegeweld tegen de betogers, corruptie, slecht onderwijs en slechte gezondheidszorg, terwijl veel geld werd uitgegeven aan de organisatie van het WK voetbal 2014, red.) - en die twee figuren symboliseren voor ons die straatprotesten van vorig jaar."

Jullie spelen louter instrumentale nummers. Was dat een bewuste keuze?
Cuca Ferreira: "We werken af en toe samen met gastvocalisten, dus staat zeker niet in steen gebeiteld, maar toen we met deze band begonnen waren we allemaal op zoek naar een project waarin we ons echt konden focussen op ons instrument in plaats van een zanger of zangeres te backen. Bixiga 70 is een beetje onze persoonlijke speeltuin en het louter instrumentaal houden laat ons ook toe om stukken universeler te klinken."
Mauricio Fleury: "Bij het spelen van instrumentale nummers krijgen alle muzikanten de kans om even in de spotlights te staan en aangezien wij werken als een collectief is dat toch wel vrij belangrijk."

Het FIFA Wereldkampioenschap Voetbal in Brazilië staat letterlijk voor de deur. Hoe kijken jullie, tussen de straatrellen van vorig jaar en het feit dat jullie, net als alle Brazilianen, waarschijnlijk grote voetbalfans zijn, nu tegen deze editie aan?
Mauricio Fleury: "Misschien moet ik beginnen met te zeggen dat de problemen in Brazilië natuurlijk niet gecreëerd zijn door FIFA, maar de organisatie van de Wereldbeker Voetbal en de enorme bedragen die daaraan gespendeerd werden, plaatsten een hoop zaken in een ander licht. De meeste leden van Bixiga 70 zijn opgegroeid in een Brazilië dat nog bestuurd werd door een militaire dictatuur (De Braziliaanse militaire regering was een autoritaire dictatuur die het land leidde van 31 maart 1964 tot 15 maart 1985. De dictatuur begon met een staatsgreep van het Braziliaanse leger tegen de regering van de linksgezinde president João Goulart en eindigde met de beëdiging van José Sarney, red.) en het feit dat de Brazilianen nu voor zichzelf durven opkomen is een bewijs dat we een jonge democratie geworden zijn."
Cuca Ferreira: "Natuurlijk zullen de Brazilianen altijd grote voetbalfans blijven en hun nationale team aanmoedigen waar nodig, maar het feit dat de man in de straat nu het onderscheid kan en durft maken tussen sport en de harde realiteit van het dagelijks bestaan in Brazilië, bewijst dat het Braziliaanse volk ouder en wijzer geworden is. De organisatie van het FIFA Wereldkampioenschap Voetbal was de laatste druppel in een hele reeks malversaties in Brazilië. Het Braziliaanse volk werd grote investeringen in zaken als onderwijs, gezondheidszorg en openbaar vervoer beloofd, maar uiteindelijk is er niets veranderd. We houden allemaal van voetbal, maar deze keer zijn ze te ver gegaan. FIFA is zo ongeveer de meest arrogante organisatie die je je kunt indenken; ze vallen als het ware je land binnen en willen gedurende het hele evenement de touwtjes stevig in handen houden. Het heeft er natuurlijk wel voor gezorgd dat we voor de eerste keer in de geschiedenis van ons land het volk verenigd zagen in een positief streven naar verandering."
Mauricio Fleury: "De hele wereld zal de volgende weken naar Brazilië kijken en dus het perfecte moment voor het volk om iets van zich te laten horen. Voetbal is één zaak, maar onze levens zijn nog iets anders!"

reacties


Reactie
Je kan gebruik maken van Emoticons en Textile-opmaak.
Naam E-mail (wordt niet gepubliceerd) Website (optioneel)
spamquiz: Wat zijn de eerste twee letters van tropicalidad.be?