Esperanzah 2014 - zondag

Ieder jaar worden de Belgische festivals weer overspoeld door een overdaad aan Spaanse mestizo-bands: op Esperanzah is het het Barcelonese Txarango dat ten dans speelt. De band serveert ons een heerlijke cocktail van ska, punkrock, cumbia en rumba catalana, maar is ook duidelijk nog op zoek naar een eigen identiteit en dat komt de homogeniteit op het podium af en toe spijtig genoeg niet ten goede. De enthousiaste fans in het publiek zal dat in ieder geval worst wezen en we moeten toegeven dat Alguer Miquel en Marcel 'Tito' Lázara, de twee vocalisten van de band, hun Catalaanse wortels met verve verdedigen.

Vervolgens is het de beurt aan King Prawn, een ska-punk band uit het Verenigd Koninkrijk die begin jaren negentig van de vorige eeuw werd opgericht, maar in 2012 een volledig nieuwe line-up kreeg. Echt vernieuwend kunnen we hun sound niet noemen, maar ze vullen in ieder geval onze namiddag verder op.

Dan toch liever Jupiter & Okwess International, de Congolese band die elke keer weer voor een andere concertervaring zorgt, maar ondanks hun energieke uitstraling en podium­présence vooralsnog weinig bekend is bij het grote publiek. Het concert begint met een solo op de satonge, het conserveninstrument dat we al kennen van Staff Benda Bililli en dat symbool staat voor de vindingrijkheid van de Congolezen. De band opent nog mat wat Congolese rumba, maar schakelt daarna een versnelling hoger met de hun zo kenmerkende sound die zijn oorsprong vindt in de Kasaï regio van Congo. In zijn jeugdjaren verbleef diplomatenzoon Jupiter jarenlang in het voormalige Oost-Duitsland en hij verwerkte dan ook tal van westerse invloeden in zijn muziek. Het gitaarspel doet ons bij momenten terugdenken aan de surfmuziek van Dick Dale, maar ook The Clash, Talking Heads en Tom Tom Club zijn bands die ons tijdens de set van Jupiter & Okwess International te binnen schieten. Le nouveau son du Congo est arrivé!

Het Esperanzah publiek wacht met ongeduld op de set van Ayo, maar lijkt geen rekening gehouden te hebben met mogelijke regenbuien en we zijn dan ook al snel omringd met doorweekte muziekliefhebbers. Ayo is een Duitse zangeres, met een Nigeriaanse vader en een Roemeense moeder, zingt in het Engels en een Nigeriaans dialect en spreekt het publiek toe in het Frans: een ware interculturele ambassadrice! Haar sound doet af en toe aan Motown soul denken, maar krijgt tijdens de akoestische nummers een intiemer folky karakter. Met haar nummers waarin ze vaak verwijst naar onrechtvaardigheden in de maatschappij waarin we allen leven en overleven, weet ze het publiek zeker te raken. Tegen het einde van haar set zijn zelfs de goden van haar kunnen overtuigd en stopt het met regenen.

Het andersglobalistische Esperanzah festival stond dit jaar wederom garant voor vier dagen heerlijke muziek en sfeer. Wij zijn volgend jaar zeker weer van de partij!

reacties