Sfinks 2006 - zaterdag
Vier dagen lang verwent Sfinks uw zintuigen met prikkels uit heel de wereld in een groen dorp even buiten Antwerpen. En dat nemen ze vrij letterlijk, meer dan pakweg Couleur Café die — net zoals wij — ietwat blijven steken in de Afro, Latino en Caraïbische genres. Eergisteren (vrijdag) stond volledig in het teken van Brazilië met hun Festo do Brazil, maar daar komt chloé uitgebreid op terug — bloggen vanuit een tentje in het Boechoutse gras behoort tot op heden (nog) niet tot onze mogelijkheden 
. Gisteren (zaterdag) trok Sfinks genre-gewijs alle registers open en de muzikale karavaan trok langs Antwerpen, Tunesië, Mali, New York, Guinee, Mongolië, Angola, Bulgarije, Ghana, Zuid-Korea, Macedonië en dan vergeet ik er zeker nog een paar.Mijn eerste halte: Mali, Wassalou meerbepaald. Die streek heeft al meer prachtige vrouwenstemmen voortgebracht, Oumou Sangare om er maar eentje te noemen. Uit die zelfde traditie put Ramata "La Columbe" Diakité, het zingende dropsmeisje dat uitgroeide tot een ster en al snel aan de zijde stond van vele Malinese internationale sterren. Op Sfinks stond ze zelf in de spotlight: gracieus, een dijk van een stem en nummers met een prachtige ingetogen kracht die al eens willen escaleren tot een opzwepend feestje — zoals je hier kunt aanschouwen.
De kleinere Clubtent is een oude getrouwe op Sfinks waar het intieme concert tot zijn recht kan komen door er wat op toe te zien dat het in de ronde circustent geen af- en aanlopen is van concerthoppers. Hoewel ik mij al wel eens bij die laatste soort reken, heb ik mij toch even gewaagd aan Wyza: een Angolese Bakongo-zanger die een ingetogen akoestische set bracht. Iets té ingetogen naar mijn goesting. Die kon er mij toch niet van weerhouden om een minuut te willen missen van de "New Latino Yorkers" in de concerttent. Yerba Buena (letterlijk vertaald "het goede kruid") is uit juiste hout gesneden om de hele tent moeiteloos in beweging te brengen: Explosieve Latin Funk! Het smaakte naar meer en de twee excentrieke Cubaanse frontmaddammen straalden het uit...
De ontdekking van de dag werd keurig opgevolgd door de ontgoocheling van de dag in de concerttent. 08001, naar de postcode van Raval (het meest centrale district van Barcelona), zou garant moeten staan voor stomende live performances. Not in my book, althans. Ze misten de "swoeng" en tot overmaat van ramp waagden ze zich aan een cover van A Forest van The Cure. Maar dat gaf ons de mogelijkheid om eens af te zakken naar De Cirkel, het ronde openluchtpodium. Daar mochten de Zuid-Koreanen van Dulsori (die we donderdag al even aan het werk zagen) hun trommels op het podium sleuren. Enthousiast én een pak interactiever met (lees: tussen) het publiek trommelden ze er op los. Sympathiek.
Mijn muzikale reis strandde in Guinee met de laatste live act in de concerttent: Sekouba Bambino et le Bouré Band. Een mond vol, en de man beschikt ook nog een impressionant CV: als zanger bij het legendarische Bembeya Jazz heeft zijn sporen verdiend en sinds de jaren '90 heeft hij zijn eigen band bijeen gesprokkeld. Het resultaat spreekt aan, is heel dansbaar (hij kreeg menig begenadigd danser uit het publiek moeiteloos op het podium), maar vrij repetitief. De energie compenseerde het gebrek aan afwisseling en sloot (voor mij toch althans) de zaterdag-editie van Sfinks waardig af.
[ Sfinks 2006 coverage op tropicalidad.be | donderdag | vrijdag | zaterdag | zondag | extra ]