Fiesta Mundial op zondag: Think of One, Roy Paci, Macaco
Wat mij betreft krijgt Fiesta Mundial dit jaar weer de tropicalidad.be-prijs van gemoedelijkste en gezelligste festival. Wat verdoken in en stille uithoek van de kempen, sloegen ze voor de tiende keer hun tenten op aan de Balense keiheuvel. Gezelligheid troef, met een zee van plaats, een speeltuin, hangmatten en een gezellige drank- en podiumtentcombinatie die we vorig jaar al opmerkten. Hoe ze het doen om voor een schamele 8 euro inkomprijs toch een paar stevige publiekstrekkers te programmeren is me een raadsel, maar mij hoor je niet klagen. De dag ervoor misten we onder meer La Kinky Beat en, tot mijn grote spijt, de battle of the DJ's tussen bossakoning Buscemi en gypsywizard Shantel, maar zondag waren we van de partij...Temidden van de workshops dotpainting, dromen vangen en pottenbakken vonden we Think of One. In oorspronkelijke bezetting, dus zonder diva Dona Cila do Côco en haar gevolg, groeven ze nog eens in hun Naft-repertoire. David Bové goot met zijn felle gitaar nog een stevig punksausje over het koperen geweld, iets wat we in hun recentere optredens al meer voorgeschoteld kregen en ik wel weet te smaken.
Roy Paci en entourage had maar een paar minuten nodig om de tent in brand te steken (en zijn sympatieke saxofonist wellicht menig tienerhart). Zonder DJ maar met rapper deze keer, stuiterden ze gezwind over het podium om tussendoor met Italiaanse galanterie bloemen over het publiek uit te strooien. We hadden het al eens gezien, maar elk optreden smaakt naar meer...
Macaco daarentegen had ik nog nooit live gezien. Dringend tijd om daar verandering in te brengen, zeker omdat de sympathieke gasten van de organisatie het geen enkel probleem vonden om El Mono Loco himself even goeiedag te gaan zeggen en mijn properste Spaans boven te halen. Het kleine, sympathieke kereltje dat tijdens optredens als een bezetene over het podium springt en met het nodige gevoel voor dramatiek zijn duivels bedwingt doet denken aan Manu Chao maar dat is een vergelijking waar hijzelf niet happig op is. Hij loopt ook niet echt hoog op met heel de Radio Chango beweging, het is de muziek die telt en de rest is maar een label dat je erop plakt.
Wel vertelt ie enthousiast over zijn grote muzikale voorbeelden, Gato Perez, ambassadeur van de Catalaanse rumba, en Ruben Blades, diens zuidamerikaanse tegenhanger. Of Roy Paci, een geweldig muzikant en bijzonder goede vriend. Blijkbaar gaat de samenwerking veel verder dan hun Banda Ionica, want Roy Paci blijkt meegewerkt te hebben aan Macaco's Rumbo Submarino. Hoog tijd om die CD eens te herbeluisteren want dat was me toch ontsnapt. Zelf prijkt Macaco op de guestlist van Aretuska's Grande La Media Noche en ga zo maar door. Over zijn laatste CD is hij wat vaag. Een mix van Catalaanse en Latino rumba, verrijkt met reggae en hiphop, en met als leitmotif "menos es mas" (minder is meer). Van dergelijke omfloerstheid heeft zijn optreden nadien ook wel wat last. Energetische hiphop van het caliber van Brazil 3000 wordt afgewisseld met wat electronische soundscapes die het geheel wat doen stilvallen en het publiek minder lijkt te smaken. Ook de gitarist die in confrontatie ging met zijn evenbeeld op het videoscherm vond ik minder geslaagd. Maar de braziliaanse hiphoppers Naçao Zumbi en Bnegao die mee op tournee zijn gaven het optreden gaandeweg een stevigere boost, en zodra Roy Paci himself mee over het podium rolt is het hek van de dam. El Mono als human trumpet, Roy Paci die scratcht met een gedemonteerde trompet: het publiek zweette en genoot ervan.
Een beter feestje voor hun tiende verjaardag had Fiesta Mundial moeilijk kunnen organiseren. Als we dan toch een opmerking mogen maken: denk iets meer na over je bindteksten: Macaco aankondigen als "een Spaanse groep die Zuidamerikaanse muziek brengen", dat doet hen toch wat onrecht aan .
PS: geen fotootjes, sorry... gepost vanuit een Duits internetcafe...