Moonlight Benjamin - Wayo
Ondergetekende leerde de naar Frankrijk uitgeweken Haïtiaanse Moonlight Benjamin in 2020 kennen dankzij de release van haar tweede langspeler Simido. Op dat album verenigde de "de Caribische Patty Smith" de traditionele Haïtiaanse voodoocultuur met invloeden uit de Amerikaanse bluesrock. Voor opvolger Wayo, werkte ze opnieuw samen met Matthis Pascaud, maar riep ze ook de hulp in van producer en drummer/percussionist Raphaël Chassin (voorheen onder andere actief bij Salif Keita).
Tot nog toe was Moonlight's muze steeds haar moederland Haïti, maar voor Wayo veranderde ze het geweer deels van schouder: "There are still a few songs about Haiti (check bijvoorbeeld eens Bafon, waarin Benjamin verhaalt over Baron Samedi, de loa van de dood en meester van het kerkhof die in het nummer komt opdagen om de begrafenis van Haïti te vieren), of course, but the writing, the story, the common thread in this album is more universal. It deals more with the philosophical side of things… Our anchoring to the earth, our connection to the source.".
Zoals de titel van het album al enigszins aangeeft, klinkt Wayo (Haïtiaans-Creeols voor "een schreeuw van pijn") een stuk rauwer en donkerder dan voorganger Simido, iets wat zich vooral uit in stevige gitaarpartijen (opener en titelnummer Wayo, Taye Bande, het al vermelde Bafon), al blijft de Moonlight's stem als een klok natuurlijk nog steeds de boventoon voeren.
www.moonlightbenjamin.com