Afro-Latino festival 2007 - zondag

De fanatiekelingen onder u hebben naar alle waarschijnlijkheid ons zaterdag-verslag van het Afro-latino festival al meermaals gelezen, alsook ook de verborgen buikdans foto ontdekt en zitten nu ongetwijfeld al enkele dagen te wachten op het beloofde vervolg. En hier zijn we dan met een even grote lading foto's, enkele video-fragmentjes en niet te vergeten, ons relaas. In tegenstelling tot de sporadische plensbui op zaterdag hield het Afro-Latino terrein in Bree het zondag gelukkig droog en iets na de middag zetten ze het eerste concert al in (zelfs op zondag zijn die Limburgers vroeg uit de veren). De stadsgenoten van Les Talons Gitans waren net iets eerder uit hun bed gezien die de laatste noten van hun set aan het spelen waren toen ik mij een weg baande op de parking. Gemist dus, al hebben we deze wereldchansonpunkers al eerder op ons festival parcours tegen het lijf gelopen — op Mano Mundo en het Leuvense Wereldfeest om precies te zijn.

Voor John Chris waren wel op tijd en die had de Burundi Drummers meegebracht, wat enkele leuke percussie-momenten opleverde — al mochten die drummers wat mij betreft wat meer óp het podium. Van Burundi naar Kaapverdië met Lura en dat bleek dé ontdekking van de dag te zijn. Ze was ons volledig onbekend (al blijkt die één van de muzikale dochters van Cesaria Evora te wezen) maar verraste ons met haar heldere stem, kabbelende ritmes (die luisteren naar namen als coladera en funaná), haar gracieuze bewegingen en toch wel oogverblindende verschijning. Aanvankelijk lag het tempo van haar nummers wat aan de lage kant, die ze in de loop van haar set gelukkig opdreef en zo moeiteloos de harten van het publiek steelde (mij incluis) — nagenieten kan met deze korte video-bloemlezing.

Van onbekend naar bekend terrein: La Troba Kung-Fú uit het broeierig mestizo nest in Barcelona. We zagen ze eerder feestvieren in de AB en op Afro-Latino zetten ze mogelijks nog een straffere set neer. Als een trein gingen ze door hun set en het enthousiasme van deze vijf Catalanen kon je op hun gezicht aflezen. Uiteraard kregen we pakken nummers uit hun debuutplaat te horen, al waagden ze zich ook een accordeon versie van Apartheid is nazism (van de hand van Alpha Blondy). Zoals we al eerder voorspelden: ideaal festival materiaal, die troba's. We bleven nog even rond de main stage hangen voor Raul Paz, een Cubaanse fransman (of omgekeerd) die ondertussen al acht jaar meedraait en op menig grote podia heeft gestaan. Vandaar onze ontgoocheling bij zijn toch wel rommelige aftrap. Hij verkochtte nét iets te veel show — al had het lustig swingende publiek daar kennelijk minder last van — al kon hij mij af en toe toch bekoren met zijn verfrissende salsa insteek. We geven je nog een klein video-fragmentje mee.

Door de geweldigde performances van Lura & La Troba Kung-Fú op het hoofdpodium heb ik Havanaluna (Tervuurse son) in de Hacienda moeten missen. Equal, een Rotterdams reggae-collectief met leden uit Suriname heb ik op het kleine podium wel kunnen meepikken en dat bleek een meevaller te zijn: pretensieloze, plezante reggae overgoten met hun sappig surinaams accent. Ondertussen was de hoofdtent weer aan het vullen voor de afsluiter van zondag: Jean Bosco Safari. Hoewel hij afkomstig is van Rwanda heeft zijn muziek bitter weinig te maken met afro, laat staan latino. Bovendien durft de man zichtzelf toch wel iets té serieus te nemen, zodat we het snel voor bekeken hielden. Maar geen probleem, de tjokvolle Afro-Latino line-up heeft ons zaterdag en zondag meermaals verrast en we kunnen alweer een geslaagd wereldmuziek-festival aan ons parcours toevoegen.

[ Afro-Latino festival 2007 coverage op tropicalidad.be | zaterdag | zondag | live op exit+ ]

reacties