Sfinks Mixed 2008 - zondag
Een festivalverslag en een weerbericht hebben soms meer gemeen dan u zou willen, maar het zou zonde zijn om u niet te vertellen dat net zoals op zaterdag ook op zondag de weergoden Sfinks bijzonder gunstig gezind waren. Vorig jaar bleken een stel laarzen het aangewezen Sfinks-schoeisel, maar goddank mochten die dit jaar op stal blijven. Het werd dus wederom een waar genoegen om onder een tropische Boechoutse zon verder te neuzen in de uitgebreide en dit jaar multidisciplinaire line-up van één van tropicalidad.be's favoriete festivals. Men volge ons uitgekiend festival-spoor (geplaveid met een niet onaardig aantal foto's) langs de betere wereldmuziekconcerten op Sfinks Mixed.Bij een naam als Circus Baobab hadden we trapezes, acrobaten en steltenlopers in de concerttent verwacht. Niets daarvan, want we kregen een uitgebreide muzikale setting voorgeschoteld. Het bleek om de begeleidingsgroep van het Guinese circus te gaan die snel wat nummers bijeengesprokkeld had en hoewel dat niet echt veelbelovend klinkt, kwamen ze met een verrassend sterke act uit de hoek. Acrobatie kregen we in de vorm van Afrikaanse dans en ook muzikaal zat het helemaal snor — een ontdekking. Pistolera, drie dames uit San Diego die zich klaarblijkelijk in Mexicaanse mariachi en andere hoempapa derivaten gespecialiseerd hadden, kon ons stukken minder bekoren. Na wat aanschuiven konden we een mooi plaatsje bemachtigen in een toch wel goed gevulde clubtent. De Burkinees Victor Démé heeft ondanks zijn gezegende leeftijd pas zijn eerste CD uit, maar gaat al meer dan dertig jaar musicerend door het leven. In de clubtent bracht de man — geflankeerd door (relatief gesproken) piepjonge muzikanten — een hartverwarmende set griot-muziek doorspekt met wat desert-blues. Heerlijk.
Na de geslaagde clubtent uitstap terug de concerttent in voor A Naifa, een Portugese band rond frontmadam Maria Antónia Mendes. Hun hedendaagse fado brachten ze met de nodige tristesse en deed bij momenten aan Madredeus denken, al bleek die laatste toch de meerdere te zijn. Voor Nigga Poison trokken we naar de afgelegen global hiphop tent en dat bleek geen slecht idee te zijn. In tegenstelling tot zaterdag zat er in de set van deze Kaapverdische Portugese rappers meer variatie en bij momenten een lekker reggae-onderstel. Terug naar de concerttent voor een streep hedendaagse berber muziek van een zestal rakkers uit Agadir, onder de noemer Amarg Fusion. In hun stoofpot haalden we naast de berber roots vooral reggae en rock ingrediëten uit, wat bij momenten best smakelijk bleek.
In eerste instantie ging onze interesse uit naar de muziek op Sfinks, al viel er op deze eerste Mixed editie veel meer te beleven. En daarom zaten we net als een pak mede Sfinks-gangers geduldig te wachten op het acrobatisch luik van Circus Baobab. Deze gespierde rakkers en danseressen uit Guinée namen het op tegen de zwaartekracht en stelden enkele straffe stukjes bewegingstheater ten toon met menselijke piramides en ander adembenemend spektakel. Voor we er erg in hadden, stonden we in de ondertussen vertrouwde frontstage klaar voor het slotconcert. Khaled, de Algerijnse "king of raï" stond een kleine twintig jaar terug ook op de Sfinks affiche, wat zijn carrière in een stroomversnelling bracht. Dit jaar mag hij zich de absolute headliner van het festival noemen. Een bijna poëtisch cyclisch gegeven, dat deze immer goedlachse artiest precies ook op prijs leek te stellen. We zagen de man eind vorig jaar nog in De Roma en net als toen bracht hij een soort "Best of" uit zijn rijkelijk gevuld oeuvre dat op royale hoeveelheden respons kon rekenen.
Eerlijk gezegd hielden we onze adem wat in toen we een stuk minder straffe namen op de jongste Sfinks affiche telden, maar onze zorg bleek ongegrond. De Sfinks vzw mag wat ons betreft alweer een geslaagde editie op hun palmares schrijven.
[ Sfinks Mixed 2008 coverage op tropicalidad.be | zaterdag | zondag ]