Interview met Dengue Fever op Festival Mundial

Interview met Dengue Fever (Festival Mundial)Dengue Fever (Festival Mundial 2009)Festial Mundial 2009Met hun versie van Cambodjaanse psychedelische rock zorgde Dengue Fever voor één van de muzikale verrassingen van 2008. Het door Real World verdeelde Venus On Earth schiep hoge verwachtingen en we waren dan ook meer dan beniewd hoe ze het er live vanaf zouden brengen. Op Festival Mundial (Tilburg) bleken ze ook op het podium die magie waar te kunnen maken, veel meer redenen om een gesprek aan te knopen hadden wij echt niet nodig.

Zac, hoe zijn jullie eigenlijk op die Cambodjaanse psychedelische rock gestoten die aan de basis ligt van de muziek die jullie maken?
Zac Holtzman (zang en gitaar): "Tijdens een reis door Cambodja had ik een aantal cassettes gekocht met Cambodjaanse muziek uit de jaren zestig en zeventig, gespeeld door Cambodjaanse muzikanten die beïnvloed werden door westerse psychedelische en garage rock. Die muziek maakte echt iets los bij mij en zo is het idee ontstaan om zelf een band op te richten en die muziek te spelen."

Is dat soort muziek tegenwoordig nog steeds populair in Cambodja?
Zac Holtzman: "Ja, het is hun versie van classic rock. Een van de populairste artiesten is Sin Sisamouth (bekend Cambodjaans singer-songwriter in de periode tussen 1950 en 1970. Sin Sisamouth stond bekend als de "Koning van de Khmermuziek" en werd vermoedelijk door het Rode Khmer regime vermoord in november 1975, red.). Toen we zijn muziek pas hadden ontdekt dachten we dat hij een soort Cambodjaanse Elvis was, maar nadat we een aantal van zijn teksten hadden laten vertalen bleek dat zijn muziek veeleer de diepgang had die je ook bij Bob Dylan vind."
Senon Williams (bas): "De muziek in Cambodja is ondertussen wel geëvolueerd. Tegenwoordig hoor je veeleer een soort synthpop karaoke stijl in de bars en clubs.

Jullie moesten dan op zoek naar een zanger of zangeres die die nummers kon vertolken. Hoe zijn jullie precies bij Chhom Nimol terechtgekomen?
Zac Holtzman: "We hadden een Cambodjaan ontmoet in een bar waar wij soms wat biljart gingen spelen en aangezien hij de enige Cambodjaan was die we kenden, besloten we hem te vragen waar we best een zangeres konden vinden. De man sprak echter geen woord Engels en bleef maar handgebaren maken en "la lune" (de maan, red.) zeggen. Uiteindelijk begrepen we dat hij het over La Lune had, een club in Long Beach (stad in zuid Californië, zowat 32 kilometer ten zuiden van Los Angeles, red.). Zo hebben we meer en meer contacten gelegd binnen het Cambodjaanse clubcircuit en dat leidde ons tenslotte naar de beste club van allemaal: Dragon House. Daar zagen we Chhom Nimol voor de eerste keer optreden. Toen ik haar stem hoorde wist ik meteen: "Die moeten we in de band hebben!". Haar overtuigen zou niet gemakkelijk worden want ze sprak geen woord Engels."
Senon Williams: "Chhom was pas enkele maanden eerder naar de Verenigde Staten gekomen samen met haar zus, dus je kunt je wel voorstellen dat de plotselinge overgang van kleine clubs in Cambodja naar de indie rock clubs van Los Angeles best een cultuurshock teweeg kon brengen."

Hebben jullie veel moeite moeten doen om haar te overreden?
Zac Holtzman: "In het begin was vooral haar zus nogal terughoudend. Ik veronderstel dat mijn atypische bebaarde uiterlijk daar wel voor iets tussen gezeten moet hebben. Cambodjanen hebben weinig of geen gezichtsbeharing, dus ik zag er voor hen wel heel raar uit, maar Chhom besloot toch om ons een kans te geven. Tegen die tijd hadden wij echter al een heuse auditiedag in elkaar gestoken. Er waren een tiental zangers en zangeressen op af gekomen en toen we hen vertelden dat Chhom waarschijnlijk ook zou deelnemen kregen we reacties als: "Chhom Nimol? Dat kan niet! Die is veel te beroemd!" Wij hadden er geen idee van, maar blijkbaar waren Chhom en haar familie een soort Cambodjaanse versie van The Jacksons. Haar familie komt uit Battambang (provincie in het noordwesten van Cambodja met een gelijknamige hoofdstad, red.), de regio waar ook bekende artiesten als Sin Sisamouth en Ros Serey Sothea (beroemde Cambodjaanse zangeres die haar hoogtepunt bereikte tijdens de zogenaamde Cambodjaanse renaissance. Ze bracht verschillende genres, maar is vooral bekend voor haar romantische ballades. Hoewel haar carrière vrij kort was, heeft ze toch honderden nummers opgenomen en acteerde ze zelfs in enkele films. Details over haar leven tijdens het Rode Khmer regime zijn vaag, maar men neemt aan dat ze het niet overleefd heeft, red.) vandaan komen."

Kan je ons eens kort schetsen hoe die Cambodjaanse psychedelische rock precies ontstaan is?
Zac Holtzman: "Tijdens de oorlog in Vietnam hadden de Amerikaanse troepen hun eigen radiostations en hun uitzendingen kon je tot ver in de regio ontvangen. In die periode beleefde Cambodja een heuse economische boom; er werden luxueuze westerse wagen geïmporteerd, dure kleding en er ontstond een voorliefde voor Amerikaanse muziek. We hebben wat oude beelden uit die periode in onze nieuwe DVD Sleepwalking Through The Mekong verwerkt. In het midden van de jaren zeventig greep Pol Pot de macht. Hij marcheerde letterlijk Phnom Penh binnen en arresteerde of executeerde iedereen met een opleiding of een te westers uiterlijk. Een groot deel van de artiesten uit die periode heeft de genocide, die het leven kostte aan 1/3 van de Cambodjaanse bevolking, niet overleefd. Hun muziek dreigde verloren te gaan, maar gelukkig hebben Cambodjaanse vluchtelingen wat van die opnames kunnen redden."

Je haalde net jullie nieuwe DVD Sleepwalking Through The Mekong aan. Voor die opnames reisden jullie terug naar Cambodja en traden daar zelfs live op. Hoe reageerde de plaatselijke bevolking op jullie muziek?
Zac Holtzman: "Wel, je moet weten dat Cambodjanen van nature nogal gereserveerd zijn, maar ze vonden onze muziek wel leuk geloof ik. Chhom kreeg het ene telefoontje na het andere. Het publiek was dolenthousiast dat ze terug was, maar ze waren wat op hun hoede omdat ze vreesden dat ze helemaal verwesterd zou zijn; toen ze onze versie van de Cambodjaanse rock te horen kregen waren ze dan ook stomverbaasd."
Senon Williams: "Wat mij echt raakte was toen iemand mij vertelde dat de muziek die wij spelen recht uit het hart van Cambodja komt."

Sinds ook Peter Gabriel jullie muziek ontdekte, worden jullie albums verdeeld door Real World Records.
Senon Williams: "Ja, het Venus On Earth album werd dankzij hen zowat wereldwijd verdeeld, wat ons de kans gegeven heeft om nu ook deze Europese tour te doen. De naambekendheid die wij dankzij Real World kregen heeft er ook voor gezorgd dat we op een aantal van de grote festivals al Womad, Roskilde en Glastonbury konden spelen en zoiets laat je natuurlijk niet liggen."
Zac Holtzman: "Het leuke is dat wij eigenlijk niet helemaal in de wereldmuziekscène passen, maar ook weer niet volledig in de indie-rock thuishoren. Die combinatie laat ons toe om dan weer in kleine punkclubs te spelen en vervolgens weer een concert te geven op een wereldmuziekfestival."

Aangezien jullie toch Cambodjaanse muziek spelen, hoe zit het dan met jullie kennis van het Khmer?
Senon Williams: "Zac spreekt het vlotst Khmer, maar die Cambodjaanse muziek was voor ons eigenlijk niet meer dan een platform van waaruit we ons eigen ding zijn beginnen doen. Nu dat Chhom ook wat Engels begint te spreken, hebben we meer Engelstalige songs in ons repertoire opgenomen. De manier waarop Chhom zingt geeft zelfs die Engelse lyrics terug een Cambodjaans tintje."
Zac Holtzman: "Toen we voor de DVD in Cambodja waren hebben we aardig wat Khmer opgestoken. We hebben daar ook Wildlife Alliance leren kennen, een organisatie die zich inzet om het illegale stropen in Cambodja in te dijken. We blijven met hen samenwerken en zijn dus ook van plan om nog eens terug te keren en tegen dan wil ik zeker iets aan mijn kennis van het Khmer doen! (lacht)"

reacties


Reactie
Je kan gebruik maken van Emoticons en Textile-opmaak.
Naam E-mail (wordt niet gepubliceerd) Website (optioneel)
spamquiz: Wat zijn de eerste twee letters van tropicalidad.be?