Fool's Gold @ AB (Domino 2010)

Fool's Gold slaat bruggen. Tussen Afrika, het Midden-Oosten en de VS om precies te zijn. Toen hun gelijknamig debuut in de tropicalidad.be cd-speler belandde hadden we al snel door dat dit zes- tot twaalf­koppig collectief uit L.A. niet alleen een aanstekelijk muzikaal brouwsel bottelt, maar dat ook aan een breed publiek kan slijten. En inderdaad, deze keer waren het niet de bekende wereld­cultuur­huizen, maar het Domino festival dat deze Zuid-Californiërs afgelopen zaterdag op de planken van de AB zette. Uiteraard gingen we in Brussel even poolshoogte nemen. Op het gesprek dat we vooraf met Fool's Gold hadden komen we later uitgebreid terug, maar eerst zoomen we in op hun allereerste Belgisch concert.

Nadat de piepjonge knapen van The Strange Boys hun rock-ding deden, verschenen zes Fool's Gold leden voor een toch wel schaars gevulde AB zaal. Een uitgedunde bezetting, al bleek de harde kern rond de spilfiguren Luke Top (zanger-bassist met Iraaks/Russische roots) en gitarist Lewis Pesacov ruimschoots voldoende om de temperatuur in de AB gevoelig de hoogte in te duwen.

Het begon nochtans vrij braafjes met het bezweren­de Nadine, maar daarna trokken ze het tropisch register open met Surprise Hotel: de soukous-ach­ti­ge gitaar­riedel­tjes tierden welig op een stuwende ritmetandem die het duidelijk op de heupen gemunt had. Met het daar­op­vol­gen­de Poseidon vreesden we even dat ze overhaast hun kruit aan het ver­schie­ten waren, maar dat bleek onterecht. Verder in de set bleken ze ook over een degelijke desert-blues groove te beschikken — Ha Dvash deed bij momenten aan de Touareg-rock van Tinariwen of Tartit denken. Dat er geen een jota van de Hebreeuwse lyrics te begrijpen viel, trok niemand zich aan en gaf de muzikale potpourri een Arabische touch. Afsluiten deden ze met de ge­vleu­gel­de woorden "we'll make our mothers happy" en een stomende highlife-streep-afrobeat trein (Night Dancing) die een swingend punt zette achter hun (veel te korte) set.

Hoewel hun sound veel Afrikaanse wortels heeft blijft hun verpakking onmiskenbaar westers, maar door die hapklare emballage reikt hun invloed verder dan enkel het wereld­muziek­circuit. Getuige daarvan zijn de bijna onverdeeld positieve kritieken in de meer mainstream media, alwaar dergelijke zonnige gitaarrifs zo goed als onontgonnen gebied zijn.

reacties