Chicha Libre - Canibalismo

Iquitos, het hart van de Peruaanse jungle, ligt op zo'n 2,5 uur vliegen van de hoofdstad Lima. Over land geraak je er niet — de langste weg uit Iquitos verdwijnt na zo'n honderd kilometer — maar gewapend met veel geduld en een motorboot overbrug je nog wel het Andesgebergte en het eindeloze moerassige regenwoud dat de stad scheidt van de bewoonde wereld. Het is zo'n plaats waar je, drijfnat nog voor je de vliegtuigdeur goed en wel door bent, verwacht ondergedompeld te worden in Bernie Krauses soundscapes.

Niets is minder waar natuurlijk, Iquitos is een stad van bijna een half miljoen inwoners aan de oevers van de Amazone, waar enkel in de drijvende markt het geluid van de auto's en mototaxis de oerwoudgeluiden niet volledig overstemt. Op vrijdagavond klinkt er evengoed cumbia, salsa en merengue uit de luidsprekers van de plaatselijke clubs. Maar de omsingeling door het oerwoud doet iets met een mens, en dan zeker een biodiversiteit die ruimschoots voorziet van ayahuasca en andere halucinogene planten. Geen idee of dat de reden is dat de psychedelische surfrock er langer bleef hangen, en zich mengde met de plaatselijke cumbia tot het chicha genre, ook weer genoemd naar dat lokale alcoholhoudende brouwsel.

Wat zekerder is, is dat de Frans-Amerikaanse Olivier Conan er de inspiratie en het materiaal vond voor de uitstekende The Roots of Chicha compilatie, en voor zijn eigen chicha-revival band Chicha Libre. Van die laatste kenden we al het door uw blogger erg geapprecieerde Sonido Amazonico. Canibalismo gaat voort op hetzelfde elan. Verwacht geen authentieke chicha; Conan is even bezorgd om authenticiteit als een chicha-verslaafde over de kater van de volgende dag. Maar hij slaagt er wel in om de unieke chicha sfeer op te roepen met een zorgvuldig uitgewerkt plaatje dat, zoals het genre betaamt, tsjokvol geschifte muzikale gimmicks zit. Zo is er de welgekende Wagner cover The ride of the valkyries; de referentie naar die specificieke biodiversiteit van het oerwoud in Lupita En la Selva y el Doctor; of de referentie naar de Fermat priemgetallen in Number 17. En waar hij die dassen (Once Tejones) gezien heeft weet ik niet, maar in de lokale fauna zal het toch wel niet geweest zijn.

Het sterke accent van Conan, zowel in het Spaans als het Engels, is er sinds de eerste plaat niet op verbeterd maar de geweldige sound van de analoge instrumenten maakt veel goed.

Tweet

reacties