Tony Allen + Seun Kuti & Egypt 80 @ Théâtre National

Het Brusselse Vrijheidsfestival (a.k.a. Festival des Libertés) pakte afgelopen vrijdag uit met een smakelijke dubbel-affiche in Théâtre National: de drummer van Africa 70 én de erfgenaam van Egypt 80. We hebben het hier uiteraard over Tony Allen, Seun Kuti en de twee legendarische begeleidings­bands van afrobeat pionier Fela Kuti. En alsof dat nog niet genoeg was gooiden ze er nog een concert van Oghene Kologbo (gitarist van Africa 70) en een Groovalicious afterparty boordevol afrobeat bovenop. Mede dank­zij DJ Mukambo — de hof­leverancier van tropische muziekjes op Radio Mukambo — zag de eerste Belgische "Felabration" het levenslicht in Brussel en daar wilden we uiteraard een stukje van meepikken.

Met Film of Live voegde Tony Allen, de drummer die in de jaren '70 samen met Fela Kuti de afrobeat leven in blies, op zijn 74ste nog een album aan zijn oeuvre toe. Een boeiende plaat, die muzikaal verder reikt dan enkel afrobeat en live misschien nog beter uit de verf kon komen. In tegenstelling tot zijn concerten in Het Depot (2006) en in het Zuider­pers­huis (2009) had Tony Allen deze keer geen front­man of -vrouw meegebracht en had weinig intenties om die rol zelf te vervullen — op die enkele ge­mom­pelde thank you's na. De band bestond stuk voor stuk uit technisch straffe muzikanten, maar desondanks ontbrak het wat aan vuur en het had wat ons betreft een stuk heviger aan toe mogen gaan. Al moeten we er eer­lijk­heids­halve wel bij vermelden dat het nog steeds vrij indrukwekkend is om een man op pensioengerechtigde leeftijd schijn­baar moeiteloos de meest geraffineerde beats uit zijn mouwen te zien schudden.

Tijdens het tweede luik in de (overigens knappe) concertzaal van Théâtre National moest we minder lang op onze afrobeat honger zitten. Nadat de leden van Egypt 80 één voor één werden aangekondigd en het swingende Ohun Aiye te berde brachten, opende de jongste telg van Fela Kuti met V.I.P. (oftewel Vaga­bonds in Power) als eerbetoon aan zijn vader. En wat voor eerbetoon — met stip de strafste Fela cover door Seun ooit. Het leeuwenaandeel van de resterende set werd gevuld met materiaal uit zijn jongste lang­speler A Long Way To The Beginning, waaronder het millitante I.M.F. (oftewel International Mother-F... inderdaad) aan een hels tempo of het eerder laid-back African Woman. Halverwege nam Seun ruimschoots de tijd om zijn strijdlustige boodschap toe te lichten. En zoals we dat van hem gewoon zijn werkte Seun Kuti zich ook deze keer serieus in het zweet en mag hij alweer een ongemeen intense set op zijn palmares schrijven. Afrobeat is very much alive — en dat kunnen we alleen maar toejuichen.

reacties