Bixiga 70 @ De Roma

Een dikke week na het concert van Mulatu Astatke vatte de tropi­calidad.be-crew gisteren opnieuw post in De Roma. De toeloop voor de Brazilianen van Bixiga 70 lag gevoelig lager dan vorige week. Het was er allerminst koppen lopen, maar de doorgewinterde afrobeat fanaten tekenden wel present. Zowel hun recentste langspeler III als Ocupai schopten het hier tot in de eindejaarslijstjes, dus was het na het interview twee jaar geleden in Brussel meer dan tijd voor een frontstage verslag. Hoewel ze weinig optreden buiten Brazilië ruilden de heren uit São Paulo gisteren hun vertrouwde lokale clubs in voor de bühne van De Roma in hartje Borgerhout.

Zoals we dat van een afrobeat orkest kunnen ver­wachten, troffen we een goedgevuld podium aan — tien man sterk om precies te zijn. Geen echte verrassingen in de bezetting, al was het percussie-duo vrij frontaal opgesteld. Bij gebrek aan zang en dus ook een echte frontman of -vrouw, nam dit duo die rol voor een stuk op zich. En het moet gezegd, de heren achter de torenhoge conga's en West-Afrikaanse drums zorgden voor heel wat extra punch en bij wijlen indrukwekkende ensembles. Live leek Bixiga 70 meer uit het Braziliaanse vaatje te tappen dan op plaat, met melodieuze & heupwiegende songs die de lichtjes verroeste dansspieren van het Roma-publiek langzaam maar zeker aan het bewegen kregen.

Voor hun afrobeat groove hebben ze uiteraard van niemand lessen te krijgen — het cijfer 70 in hun bandnaam heeft zogezegd niets te maken met Africa 70, de legendarische band van afrobeat pionier Fela Kuti, maar u en ik weten wel beter. Hun opzwepende afro-funk verhit met hemelse orgelriedeltjes — het leek even alsof Ray Manzarek, de toetsenist van The Doors verrezen was — deed het vuur finaal overslaan bij het Roma-publiek. Jammer genoeg zat Bixiga 70 dan al ver door hun set, al kon er nog wel een bisnummer of twee af. Daarna viel onherroepelijk het doek over een meer dan prima concert dat wat ons betreft wat meer tijd én volk kon gebruiken.

reacties