Couleur Café 2006 - zondag
geschreven door
pieter op 3 juli 2006 in de rubriek
Frontstage
We gaan dapper verder in onze
full-coverage van het driedaagse Brusselse
epicentrum van de wereldmuziek... Qua grote namen had
Couleur Café de
afgelopen dagen al veel kruid verschoten, maar desondanks gingen alle tickets voor de de zonnige zondagseditie vlotjes over de toonbank. Het werd dus koppenlopen in een overvolle
Tour & Taxis onder de brandende zon. Concert-hoppen valt misschien niet zo makkelijk te rijmen met een uitverkocht festival, maar we hebben toch weer ons best gedaan en die muziekale wereldreis willen we natuurlijk niet voor ons zelf houden.
Het concours begon bij
Nder & le Setsima Group in de
Univers tent. De Senegalese popster kan een aardig danske placeren en slaagt er ook in om het publiek vrij vroeg op de dag aan het shaken te krijgen. Zijn uitgeslapen ritme-sectie is hiervoor verdachte nummer één — maar het moet mij toch even van het hart dat menig Afrikaan die 80's synthesizer klankjes beter gewoon thuis kan laten ;-). Toch wel een naam om in gaten te houden, die Nder, temeer hij wel eens in de studio durft te duiken met
Manu Dibango. De tocht ging verder langs
Jupiter & Massive 5 in de
Fiesta tent. Een mond vol, maar de akoustische reggae van de Senegalees Jupiter Diop en zijn Brusselse band was me net iets té poppy.
De karavaan trok verder naar de
Titan tent die ondertussen al tjokvol liep voor
Tracy Chapman, ongetwijfeld de grootste publiekstrekker van de dag. Ondanks de lange stilte sinds haar debuut in 1988 is de singer-songwriter uit Ohio nog altijd razend populair. Moeiteloos kreeg ze de duizenden neuzen in de tent in dezelfde richting en jong en oud bekten probleemloos klassiekers als
Mountains o'things en
Fast car mee. Onze amateuristische zoomlens kon de afstand moeilijk overbruggen, maar gelukkig had de huisfotograaf van CC
beter materiaal bij.
Daarna werd het terug vrolijk concert-hoppen tussen de drie concert-tenten. En metteen stootten we op een verrassende act uit Tanzania. Nu dacht ik dat die Tanzanianen naast
Remmy Ongala bitter weinig in huis hadden. Fout gedacht. Afrikali ("prachitg afrika" in
Swahili) had het allemaal: opzwepende ritmes, uitbundig ge-hip-shake door de twee frontmadammen en de kunst om een fééstje te bouwen. Helaas heb ik mijn handen niet meer kunnen leggen op een CD uit de te kleine voorraad, maar kom snel terug snuisteren op
tropicalidad.be want een videofragmentje heb je van mij nog te goed.
De oude Jamaicaanse rakkers van
Third World waren ooit de supporting act op de Europese tournee van
Bob Marley. Deze keer iets kleinschaliger als afsluiters van de
Univers tent. Het zag en klonk er allemaal veelbelovend uit maar — en misschien ben ik toch een oude zaag aan het worden — de P.A. stond veel, véél te hard. Doodzonde want ik hield het
frontstage geen tien minuten uit 🙁. Dan maar terug een weg banen naar de hoofdtent waar
George Clinton onder de kreet
"behold! for we are funkalicious" een exentriek funky feestje aan het bouwen was — inclusief een in slechts een pamper gehulde bassist.
[ Couleur Café 2006 coverage op
tropicalidad.be |
vrijdag |
zaterdag |
zondag |
Brazilian connection |
CC in beeld ]
Mooi om te lezen!