Farewell in stijl: Mulatu Astatke neemt afscheid in een zinderende AB

Mulatu Astatke is ondertussen de tachtig gepasseerd en dus is hij momenteel aan zijn Farewell Tour bezig. Nog een allerlaatste keer stond hij afgelopen zondag op een Belgisch podium en daar wilden wij natuurlijk absoluut bij zijn! Bitterzoet weerzien met de grootmeester van de Ethio-jazz…

Als wij net voor negenen arriveren is de ganse Ancienne Belgique al tot de nok toe gevuld. Zelf kunnen we nog net een staanplaatsje op het balkon met prima zicht op het podium veroveren.

Het gebeurt natuurlijk niet elke avond dat een levende muzieklegende afscheid komt nemen en dus komt AB-opperhoofd Kurt Overbergh Mulatu nog even netjes aankondigen. Hij herinnert ons er nog even aan dat driemaal scheepsrecht is, want Astake stond hier ook al in 2012 en 2017.

Tijdens zijn Farewell Tour laat Mulatu zich omringen door niet minder dan zeven topmuzikanten, waarvan we u voor de gelegenheid toch even de namen van willen meegeven:

James Arben (saxofoon en dwarsfluit)
Byron Wallen (trompet)
Alexander Hawkins (piano en keyboard)
John Edwards (contrabas)
Danny Keane (cello)
Richard Olatunde Baker (percussie)
Jon Scott (drums)

Het zijn dezelfde waarmee Mulatu ook zijn net verschenen afscheidsalbum Mulatu Sings Mulatu opnam, en ook de setlist die we vanavond geserveerd krijgen komt in grote lijnen overeen met de tracklist van datzelfde album. Diegenen die geen ticket voor het uitverkochte concert konden bemachtigen weten dus wat gedaan!

Fijn publiek ook trouwens, want het viel ons op dat we de hele avond weinig tot soms zelfs geen smartphoneschermen zagen oplichten. Kudos!

Mulatu wandelt het podium op in een veelkleurig hemdje waarin wij onmiddellijk één van de ontwerpen die de Ethiopische kunstenaar Afewerk Tekle maakte voor zijn glas-in-lood-triptiek in de Africa Hall in Addis Abeba, een werk getiteld The Total Liberation Of Africa. Het is een detail dat velen wellicht ontgaan zal zijn, maar waarmee Mulatu dus toch een subtiel statement maakte.

Opwarmen doet hij achter de vibrafoon en de rest van het concert zal hij voortdurend afwisselen tussen dat instrument, timbalen, conga's en bongo's en zijn Wurlitzer-piano. Het valt ons daarbij toch op dat de meester ondertussen wat moeilijker te been is en het grote werk eigenlijk overlaat aan zijn muzikanten, die hij stuk voor stuk uitgebreid laat soleren.

Hoewel Mulatu zich zelf al jaren inzet voor de herwaardering van de Ethiopische krar, maar op het podium hebben we bij Astatke echter nooit Ethiopische instrumenten als de washint, masenqo of krar kunnen spotten (al komen de cello van Danny Keane en de dwarsfluit van James Arben soms aardig in de buurt).

Het publiek smult natuurlijk opnieuw van nummers als Yekermo Sew en Yegelle Tezeta, maar als persoonlijke hoogtepunten willen we toch de zinderende Afro-Cubaanse percussiesolo van Richard Olatunde Baker in The Way To Nice en de als een waanzinnige op zijn contrabas tekeergaande John Edwards in Kulun, Astatke's interpretatie van een traditioneel Ethiopisch huwelijkslied, aanstippen.

Besluiten doet Astatke met het naar zichzelf vernoemde Mulatu, en met de woorden: "See you next time!", een toch wat cryptische boodschap bij een Farewell Tour, verdwijnt hij van het podium.

Wat volgt is natuurlijk een welverdiende staande ovatie en een oorverdovend applaus. Het publiek heeft er duidelijk nog lang niet genoeg van en krijgt uiteindelijk waar het om vraagt. Mulatu en zijn band komen nog even terug het podium op voor Yekatit, meteen ook de afsluiter op Mulatu Plays Mulatu'.

Na zowat anderhalf uur moeten we nu echt afscheid nemen van de grootmeester. We zullen je missen Mulatu. Ameseginalehu ato Astatke!

reacties