Lafayette Afro-Rock Band & Ray Barretto
Komkommertijd, ook wat CD releases betreft. Artiesten staan nu eenmaal op festivalpodia aller lande hun ding te doen. Het ideale ogenblik om tussendoor een paar opgepoetste pareltjes in de schijnwerpers te zetten. Het Engelse label Strut bracht enkele maanden geleden een best of uit van de Lafayette Afro-Rock Band, één van de vele bands uit de jazz- en funkscene van het Parijs van de jaren '70 waar Manu Dibango zijn legendarische Soul Makossa schreef.Terzelfdertijd sleutelde Ray Barretto over de plas aan de fundamenten van de Latin Jazz. Een van zijn meest solide opnames, Indestructible uit 1973, werd onlangs door Fania deskundig opgefrist en heruitgegeven op blinkende schijf. Dat maakt dat we het moeten stellen zonder de 30 cm grote hoes met de geweldige foto van de oorspronkelijke LP, maar Barretto's salsa, rumba, en merengue voorzien van sublieme afrocubaanse percussie klinken scherper dan ooit.
De naam van LARB doet wellicht niet veel belletjes rinkelen. De groep was dan ook één van die instituten die sneller van naam en bezetting veranderde dan Shakira van haarkleur. Maar of het nu was onder de naam Ice, Lafayette, Captain Dax of Crispy & Co, hun songs hebben een hele generatie hiphoppers gelukkig gemaakt. Van Public Enemy tot De La Soul en Jay-Z, allemaal hebben ze samples van LARB in hun nummers gedraaid. En niet verwonderlijk, want de verzamelaar is een grandioze introductie in breakbeat, en diens wortels in de soul, funk en highlife. Uiteraard bevat de playlist een versie van het onvermijdelijke Soul Makossa, maar luister zeker ook naar Darkest Light, heerlijk meeslepende funk met die desolate sax en jammerende gitaar. Heels & Soles is van hetzelfde laken een pak, terwijl Dr Beezar "Soul Frankenstein" je meeneemt naar de begindagen van de disco. Die analoge keyboards zijn zonder meer verslavend. Fans van Manu Dibango of Mulatu Astatke haasten zich naar de platenwinkel!
Ray Barretto hield het meer akoestisch, maar als getalenteerde band-leider en ongeëvenaard conga-speler heeft de Puerto Ricaan een onuitwisbare stempel gedrukt op de evolutie van de Latin Jazz. Geen wonder dat hij snel bij het New Yorkse Fania terechtkwam, en dat label is berucht om zijn peilloos diepe archieven. Indestructible kwam uit net nadat vijf muzikanten van de band hun eigen toer opgingen (met Tipica '73) en Barretto dus noodgedwongen een stevige line-up wissel moest doorvoeren. Het experiment resulteerde in één van Barretto's meest veelzijdige opnames, en wellicht die met de meest memorabele cover. In het bijhorende boekje krijg je, Fania-getrouw, nog een schat aan info over de sound engineering en het ontwerp van de hoes.