vrijdag

De poorten van het Afro-Latino festival openden op vrijdag later dan aangekondigd, wat maakte dat heel wat bezoekers ongeduldig voor de ingang stonden te trappelen. Op de achtergrond hoorden we nog enkele artiesten soundchecken tot het festival ineens tot geopend werd verklaard. Vrijwel onmiddellijk ging ook de dj-set van DJ Sugar Charly van start. Met een kruidenwinkel bestaande uit onder meer funk, reggae, dub, DnB, latin, ska en zowat alle aanverwanten zette het de Mainstage tent in geen tijd in beweging. In de Hacienda maakte Toxidelic op hetzelfde moment het mooie weer met een stevige DnB-set.

Vervolgens zakten we af naar de Pampero Stage, waar intussen de in Senegal geboren DJ Lass een feestje bouwde. Verwacht geen hoogstaande dj-set, plaatjes aan elkaar draaien lijkt de man immers amper te kunnen. Hoe dan ook slaagde de zwarte energiebom erin het dak eraf te blazen met een mix van tropische dansstijlen, afgewisseld met enkele 90's klassiekers. Fiesta total!

De bewuste fiesta total ging onverstoord verder op de Mainstage, waar inmiddels ook het Colombiaanse collectief Bomba Estéreo van jetje gaf. Het viertal mixt electro met DnB, hiphop, cumbia en dergelijke genres, en weet daarmee in geen tijd de sfeer erin te brengen. De nasale stem van zangeres Li Saumet draagt bij tot een opzwepende vibe. Het geheel aan vette electrobeats, tropische gitaar-riedeltjes en zwoele en strakke zanglijnen maken van Bomba Estéreo dé ideale band voor een stevige body work-out.

Na het optreden van Bomba Estéreo deden we ons even tegoed aan een frisse Mojito en lekkers uit het uitgebreide cateringaanbod op Afro Latino Festival. Even later zou Sean Paul aan zijn set beginnen. Dancehall megaster Sean Paul gaf de aftrap van zijn nieuwe Europese tour exclusief voor België in Bree. Na een technische storing kon het optreden dan eindelijk van start gaan, maar écht overtuigen deed de man nauwelijks. Wanneer een naam als Sean Paul aangekondigd wordt als live-act, verwacht je op zijn minst een volwaardige band en geen MC's. Hoe dan ook, de beats spatten in het rond, herkenbare hits als Get Busy, We Be Burnin' en Temperature vlogen ons om de oren en de fans hadden er zin in. Sean Paul kreeg de menigte zonder moeite mee. Echter, wij hoorden vooral het nasale gewauwel "Sean Paul, Sean Paul" door de speakers komen en dat begon op den duur erg te vervelen. Tot slot werd iedereen nog de lange nacht ingedanst met Buscemi feat. Squadra Bossa op Mainstage en StreamerPILOT in de Hacienda.

zaterdag

Dag 2 van het Afro-Latino festival in Bree begon onder een stralende zon. De hele dag zou de zon schijnen in de lucht maar ook op de 3 podia. Het festival had dan ook een sterke en unieke line-up in elkaar gestoken met voor ieder wat wils. Op mainstage mocht Fatoumata Diawara al direct sterk starten. Spijtig dat ze haar voet in het gips had waardoor we enkel van haar vernieuwende Wassoulou muziek en prachtige stem konden genieten. Je zag aan haar lichaamstaal dat ze haar goesting om te dansen moest onderdrukken. Toumast zou daarna volgen op mainstage en stelde niet teleur met hun stevige woestijnrock. De mainstagetent zat op dit uur al goed gevuld. Niet duidelijk of dit volledig aan Toumast toe te schrijven was of door het schuilen voor de loden zon. De Touaregs lieten het niet aan hun hart komen en voelden zich duidelijk in hun sas bij deze Saharatemperaturen.

De Pampero Stage was op zaterdag hoofdzakelijk ingericht voor latin liefhebbers. Ephrem J zette voor zijn Belgische debuut zijn beste beentje voor met een mix van snelle merengue's, speelse bachata's en traditionele tumba's uit Curaçao. Toch was zijn set ietsje te wisselvallig om het publiek helemaal te bekoren. Voor Alexander Abreu en zijn Havana d'Primera was het bekoren van het publiek geen enkel probleem. Deze jonge band vol toptalenten uit Cuba bracht met stevige timba niet alleen de latin liefhebbers aan het swingen, al waren de voorste rijen toch vooral gevuld met Cubanen en Cubaanse vlaggen. Nog meer salsa volgde met La Excelencia. Ze stonden voor de derde maal op rij op Afro-Latino, maar daar maalde terecht niemand om. Bij de eerste 2 songs werd er nog vrolijk salsa gedanst, maar vanaf dan leek dit meer op een rockconcert met springende en klappende feestvierders. Ongezien voor een salsaband welke energie ze van een podium blazen. Tijdens het bissen kwam Alexander Abreu van Havana d'Primera ook nog even meetoeteren op zijn trompet.

Op de mainstage zagen we ondertussen ook het Australische Blue King Brown. Dit bont gezelschap van Afrikanen en latino's aangevoerd door Aboriginal Natalie Pa'apa'a zorgde voor een geslaagd legering van dub, reggae, latinrock en afrobeat. Een band om in de gaten te houden. Ook van de hoofdacts Inner Circle en T-Vice geen slecht woord. Inner Circle spreidden hun reggaehits, met uitgesponnen versies van Bad boys, Sweat, Games people play en Rock with you, netjes in de set. Live stond deze geoliede machine als een huis. En ook veel meer rootsy dan hun poppy imago deed vermoeden. Een verrassend sterke performance.

De tweede headliner, het Haïtiaanse T-Vice, startte welgemeend hard met strakke en energetische kompa en ze hielden dit tempo voor meer dan anderhalf uur vol. Daarvoor alleen al krijgen ze alle handen op elkaar. Een hartverwarmend applaus volgde toen ze in naam van het gehele Haïtiaanse volk België bedankten voor de hulp na de verwoestende aardbeving in Port-au-Prince.

In de Hacienda zagen we enkel Blitz the Ambassador en Choc Quib Town. Blitz the Ambassador kreeg de Oscar voor meest bewegende en rondspringende band on stage, zonder het muzikale uit het oog te verliezen. Rhymes geruggesteund door een retestrakke groep met al even blitse blazers die samen, allemaal in maatpak, lekker richting funk en soul surften, zonder de Ghanese oerritmes en underground raps daarbij te vergeten. Was alle hiphop maar zo dynamisch en zo "to the bone". Choc Quib Town leek in het begin wat aangeslagen door de sterke set van Blitz maar wist zich toch snel te herpakken. Vooral de aanstekelijkheid van de meeste van hun nummers zorgde dat het publiek helemaal rond de vinger gedraaid werd.

Opmerkelijk op het festival was de druk bezochte Mixed Media Lounge, waar sommige groepen kort optraden in kleine bezetting, gevolgd door een mini-interview. Een leuke en meer persoonlijke kennismaking met de optredende artiesten.

zondag

Op zondag 27 juni werd het nóg warmer dan de dag ervoor, dus iedereen zocht zoveel mogelijk de schaduw op. De zonnepanelen in de backstage en de zonneboiler op de camping zullen uitstekend gewerkt hebben! Er mag wel even vermeld worden dat het Afro-Latino Festival vanaf dit jaar CO₂-neutraal functioneerde. Er werd zo min mogelijk stroom en brandstof verbruikt, het festival produceerde zelf groene stroom en kocht enkel groene elektricteit aan, artiesten die per vliegtuig kwamen werden voorzien van Green Seats en de onvermijdelijke overige uitstoot zal volledig gecompenseerd worden. Een mooi initiatief, waar veel bedrijven en festivals een puntje aan kunnen zuigen. Voor het merendeel van de festivalbezoekers was dit echter niet meer dan een prettige bijkomstigheid. Ze kwamen uiteindelijk voor de ambiance en de muziek, en op dat gebied werden ze op hun wenken bediend.

Lura, gedrapeerd in een luipaardvelletje, bewees nog maar eens dat er in Kaapverdië erg mooie muziek wordt gemaakt. Haar set was ook duidelijk gevarieerder dan haar vorige doortocht in Bree. Lura kreeg de tent lekker gezellig vol en kon haar klasse ten volle tonen. Ze kreeg applaus voor 2 bisnummers, uniek voor een festivalopener! Quique Neira ging op dit elan verder met Chileense rootsreggae, die op een zwoele zondagnamiddag zowel in de tent als op het weiland meer dan gesmaakt werd.

Op het Pampero podium konden we nog net de bis van Esta Loco meepikken. Het was de Spaanse rumbaversie van de 2 Belgen-hit Lena, de vorige band van Esta Loco frontman Rembert de Smet. De Antwerpse salsaband Contrabando liet daarna de Pampero swingen alsof ze vers uit Cuba kwamen ingevlogen. Het was het echter vooral uitkijken naar "the next big thing out of Senegal": Carlou D. De rijzige Senegalees begon wat aarzelend maar kwam onder het applaus snel los. Carlou D en zijn band wisten op een geweldige wijze mbalax te vermengen met hiphop. De kora en de electrische gitaar, de Afrikaanse percussie en de urban raps vielen steeds netjes in balans. Youssou N'Dour heeft er een gezonde concurrent bij. Een opmerkelijke toeschouwer was de pas door Koningin Beatrix bekroonde Rob Lokin van het Afrikafestival in Hertme. In Hertme zijn op 10 en 11 juli ook Carlou D en Fatoumata Diawara te zien.

Voor het hoofdpodium verzamelden latinjazz liefhebbers voor een uniek Havana Cultura concert van het Roberto Fonseca Quintet, aangevuld met 3 jonge getalenteerde Cubaanse zangers en Worldwide-DJ Gilles Peterson. Naast het spectaculaire en frivole pianospel van Roberto Fonseca viel vooral zangeres Danay op. Deze jonge dame zal nog potten breken en met haar sterke stem wisselde ze zonder problemen jazzy tunes met hiphopteksten. Ondanks het verlies van Mexico op het WK-voetbal zorgden de Mexicanen van El Gran Silencio voor hét feestje van de dag. De snedige cumbiarock zorgde voor een bomvolle Pampero. Nog nooit zoveel luchtaccordeonspelers gezien!

Met de komst van Ali Campbell, de stem van UB40, was er nog een grote naam als afsluiter geprogrammeerd. Ali Campbell — tien kilo later maar nog altijd met diezelfde karakteristieke soulstem — zoog de hoofdtent lekker vol. Het volk wilde de hits horen en kreeg er ook een hele reeks gepresenteerd. Ali's nieuwe band met ook ondermeer Mickey Virtue (ook ex-toetsenist UB40) klonk opmerkelijk fris en door meer te dubben en meer blazers toe te voegen dan UB40 werd de eighties sound in positieve zin weggegomd. Enig minpuntje: Ali Campbell zocht iets te weinig contact met het publiek om zijn performance echt top te noemen.