De derde en voorlaatste dag van Polé Polé Beach beloofde de hoogmis van het weekend te worden. Het weer op zaterdag zat meer dan snor, de inkleding van het festivalterrein in het Zeebrugse zand mogelijks nog meer: een gezellige wirwar van kleurrijke kleine bars, concerttenten, eetstandjes, terrasjes, animatie en souks waarmee Polé Polé Beach zonder twijfel de prijs van "meest exotisch aangeklede festival van het jaar" in de wacht sleepte. Wat er in dit tropisch kader aan wereldmuziek te rapen viel vertellen we u met veel plezier en evenveel foto's.
Soapstarter en La Gazz, de twee openingsacts in de clubtent vielen iets minder exotisch uit dan de omgeving, maar daar had het publiek dat met mondjesmaat de tent vulde minder last van. De openingsact in de grote concerttent kon ons vorig jaar op Polé Polé Gent niet bijster overtuigen, maar dat maakten de Barcelonezen van Zulu 9.30 dit jaar goed. Hun typische mestizo mix van latino en reggae klonk energieker, consistenter en een stuk plezanter. De op tropicalidad.beoverbekendeInternationals prepareerden in de clubtent wederom hun beproefd ska-recept en het publiek taste gretig toe. Er zijn er maar weinigen die ska zo gevarieerd, authentiek en met een ton goesting brengen — en dat wist de swingende clubtent wel te appreciëren.
De klasse-acts volgden elkaar snel op. Na de prima inlandse ska stond Cubaanse salsa van de hand van Elio Revé Jr. y su Charangón op ons te wachten in de concerttent. In de jaren '60 zette zijn vader als timbalero samen met zijn begeleidingsband Charangón zijn eigen stempel op de changüí en maakte het populair over heel Cuba. Junior, ofte Elito zet de traditie verder en deed dat verrassend goed op Polé Polé Beach. De mannen gaven menig salsa-band het nakijken, inclusief Son Veneno, die daarna in de clubtent aantrad. Toegegeven, een lichtjes oneerlijke vergelijking gezien deze Aussies niet pretenteren zuivere latin te spelen. In tegendeel, ze kruisbestuiven hun latin met reggae, ska en hip-hop — the usual kruidenmix die menig mestizo band hanteert. Niet slecht, maar weinig nieuws onder de zon.
De absolute headliner van de dag was ongetwijfeld Seun Kuti en het legendarische Egypt 80 uit Nigeria. Dat we op tropicalidad.be een boon hebben voor de jongste zoon van de afrobeat legende Fela Kuti mag duidelijk zijn. Tot mijn grote verbazing liep de tent met moeite een kwart vol voor dit exclusieve concert — Seun had het zich klaarblijkelijk ook anders voorgesteld. De West-Vlaamse rhymes van 't Hof van Commerce en de beats van TLP in de grote DJ arena lagen die avond kennlijk beter in de markt. Gelukkig kon dat de pret niet bederven, want Seun deed waar 'm zalig goed in is: authentieke up-tempo afrobeat met stomende blazers, heerlijk aanstekelijke rifjes en ultrafunky percussie overgoten met een niet onduidelijke politieke boodschap. De man kronkelde naar goede gewoonte rond zijn micro en blies de ziel uit zijn lijf op zijn sax tot het zweet van zijn met "fela lives" getaoëerde torso drupte. Af. De afrobeat is in goeie handen, zeg dat ik het gezegd heb.
Ik bleef nog een extra dagje rondhangen op Polé Polé Beach en wat er op zondag te horen en ziet was heb je aldus nog van mij te goed. Stay tuned.
De derde en voorlaatste dag van Polé Polé Beach beloofde de hoogmis van het weekend te worden. Het weer op zaterdag zat meer dan snor, de inkleding van het festivalterrein in het Zeebrugse zand mogelijks nog meer: een gezellige wirwar van kleurrijke kleine bars, concerttenten, eetstandjes, terrasjes, animatie en souks waarmee Polé Polé Beach zonder twijfel de prijs van "meest exotisch aangeklede festival van het jaar" in de wacht sleepte. Wat er in dit tropisch kader aan wereldmuziek te rapen viel vertellen we u met veel plezier en evenveel foto's.
