Bassekou Kouyaté & Ngoni Ba @ Zuiderpershuis

Mali blijft ons verbazen. Er lijkt geen einde te komen aan het talent dat uit de stoffige Sahel rijst. Een tweetal weken terug vergaapten we ons nog aan het kunnen van Vieux Farka Touré in Brussel en afgelopen zaterdagavond verkasten we voor de tweede dag op rij naar het Zuider­pers­huis voor Bassekou Kouyaté, ofte "Le sorcier du ngoni Malien". Die poëtische titel heeft deze ngoni-meester in de afgelopen jaren wel verdiend en de kans is reëel dat je Bassekou al gehoord hebt als je enkele Malinese plaatjes in je kast liggen hebt. Hij is ondermeer te horen op Savane (de allerlaatste van Ali Farka Touré), Rokku Mi Rokka, de nieuwste van Youssou 'N Dour en deelde ook menig maal de planken met Toumani Diabaté.

Afgelopen zomer bewees Bassekou Kouyaté op de zondagseditie van Sfinks dat hij met zijn eigen begelei­dings­band Ngoni Ba ("de grote ngoni") allerminst moest onderdoen voor de grote sterren waar­mee hij heeft samen­gewerkt. Hij kaapte daar zonder moeite de prestigieuze "tropicalidad.be ontdekking van de dag"-titel weg ;-) — en daar hebben we trouwens een niet onaardig video-fragmentje van liggen. U begrijpt dat we er absoluut geen erg in hadden om dit gezelschap voor de tweede maal dit jaar on stage aan te treffen.

Bassekou zette het eerste nummer rustig in, waarna de bezetting van Ngoni Ba het van de nodige schwung voorzag. Het is markant hoe deze band met enkel akoustische instrumenten (vier ngoni's en twee percussionisten om precies te zijn) toch zo'n volle, solide sound neerzet. Ami Sacko, de vrouw van Bassekou, vervolledigt deze getalenteerde bende met zang en dans — en overtuigde me nog meer dan afgelopen zomer wat ze als vocaliste in haar mars heeft. De mannen laveerden jolig het podium over en weer terwijl ze de meest briljante "huit-main" ngoni arrangementen uit hun mouw schudden. De vier ngoni-partijen zijn danig haarfijn op elkaar afgestemd dat het haast onmogelijk is ze uit elkaar te houden. Hoewel hun plaat Segu Blue eerder ingetogen klinkt, bruiste het van energie op het Zuidpershuis-podium — zeker als de man op de talking drum er nog een extra schep bovenop doet.

In zijn tweede set — ik heb nooit echt begrepen waarom een concert als dit een pauze nodig heeft — gooide hij het aanvankelijk over de rustige boeg met een eerbetoon aan Ali Farka Touré, met een glansrol voor Ami Sacko en de jongste ngoni-speler: desert blues die door merg en been ging. Daarna nam het ritme en up-tempo ngoni getokkel terug de overhand. Het werd een ijzersterk en netjes uitgebalanceerd concert, dat je niet had mogen missen. Mocht dat toch het geval zijn, kan je gelukkig nog op 16 november in Flagey (Brussel) herkansen. Vóór het concert wisten we Bassekou nog te strikken voor een kort interview, dat binnenkort op tropicalidad.be verschijnt. U hoort nog van ons.

Update: Bassekou wou ons vóór het concert met veel plezier te woord staan. Het volledige interview lees je hier.

reacties