Interview met Zeker Weten in de Arenbergschouwburg
Zeker Weten? Wij waren alvast overtuigd vanaf zowat het eerste moment en bij de voorstelling van het debuutalbum in de Arenbergschouwburg van dit opzwepende project van Frits Standaert en Simon Pleysier moesten we gewoon bij zijn. Na een geslaagde set wou die laatste ons maar al te graag te woord staan over het hoe en waarom.Simon, het album is er eindelijk. Was het een zware bevalling?
Simon Pleysier (vocals en leadgitaar): "Er is toch een vrij lange periode overheen gegaan ja. We hadden vorig jaar eerst snel een demo samengesteld, maar toen de eerste single daarvan (Liefde Is Overal, red.) werd opgepikt door de radio, moesten we vrij snel op zoek naar een podiumbezetting om aan de vraag naar optredens te kunnen voldoen. We hadden al die commotie eigenlijk zo snel niet zien aankomen. Vanuit het niets werd dat nummer plots tot driemaal per dag gedraaid. Vorige zomer hebben we tot dertig keer op een podium gestaan en daarna besloten om de demo opnieuw en deze keer professioneel op te nemen samen met de leden van de live-band."
Zeker Weten: soukous, highlife, afrobeat, reggae, funk en nog een aantal genres. In welke bak hadden jullie het album graag zien steken in de platenzaak?
Simon Pleysier: "Goh, het is eigenlijk vooral allemaal dansmuziek. Zelf houd ik natuurlijk het meest van soukous en Congolese rumba. Voor een gitarist zijn die genres echt het summum. Het lijkt simpel, maar dat is het eigenlijk allesbehalve."
We zien je inderdaad altijd vrij intens kijken als je die gitaarrifs live moet brengen. Hoe moeilijk is het eigenlijk om de blanke Congolees uit te hangen?
Simon Pleysier: "Dat is vrij moeilijk. Dansmuziek is sowieso moeilijk om te spelen omdat je constant dezelfde beat moet aanhouden. De melodie die je speelt kan simpel zijn, maar je moet dat wel minutenlang volhouden, dus je moet absoluut gefocust blijven. Toen ik met Tony Allen (ex-drummer van afrobeat-legende Fela Kuti, red.) samen speelde merkte ik pas hoever dit soort muzikanten eigenlijk gaan; die keren je zonder problemen ondersteboven of binnenstebuiten met hun ritmes."
Heel het verhaal van Zeker Weten is, zoals je al zei, in een stroomversnelling terechtgekomen door dat eerste demonummer, Liefde Is Overal, plots een radiohit werd. Was dat een complete verrassing?
Simon Pleysier: "Eigenlijk wel ja. We hadden absoluut nog geen platenfirma en die demo hadden Frits (Standaert, vocals en gitaar red.) en ikzelf gewoon thuis in elkaar geknutseld en we zijn hem dan ook nog eens persoonlijk bij de radio gaan afgeven. Dan kom je dus ergens op een stapeltje terecht en is het afwachten geblazen. Tot onze grote verbazing werd het enkele dagen later al voor de eerste keer gespeeld. Van één keer kwam twee keer en voor we het wisten werd het nummer drie keer per dag de ether in gestuurd. Radio is natuurlijk nog steeds een enorm machtig medium, dus de impact daarvan mag je zeker niet onderschatten. Een zeer prettige verrassing dat wel."
Bij het, duidelijk Zuid-Amerikaans geïnspireerde, nummer Laat Mij Maar Gaan, deed je een oproep aan de guajiros in de zaal.
Simon Pleysier: "(lacht) Ja, dat is eigenlijk een inside joke tussen Dennis (Niccles, bas red.) en mij. Guajiros zijn de boeren, en boeren heb je overal; in Cuba zitten die in Pinar del Río en hier in België in de Kempen. (lacht) Het gaat over mensen die heel rechtdoorzee zijn, no-bullshit types, die maar al te graag feesten."
Met Zeker Weten heb je een duidelijke keuze gemaakt om in het Nederlands te zingen en dat eigenlijk op muziek waarop je eigenlijk geen Nederlandstalige teksten zou verwachten. Vanwaar die keuze?
Simon Pleysier: "Kijk, ik moet er mijn hoofd al heel goed bijhouden om te zingen en gitaar te spelen tegelijk. Als ik dat dan ook nog eens in een vreemde taal moet gaan doen, waarbij ik op mijn uitspraak moet gaan letten, dan gaat het niet goed komen vrees ik. Toen we met Zeker Weten begonnen waren Frits en ik beide van mening dat een vogeltje best zingt zoals het gebekt is. Breng je teksten in de taal die je spreekt! Als je dat doet, kom je ook vaak voor verrassingen te staan. De meeste van onze teksten komen ten overvloede voor in Engelstalige nummers, maar als je het in het Nederlands hoort komt het ineens melig of vreemd over."
Ik moet bij jullie muziek ook ongewild aan het koloniale verleden van België denken. Moest Belgisch Congo nog bestaan, jullie zouden daar wellicht hoge toppen scheren.
Simon Pleysier: "Ik heb een dubbel gevoel over dat verleden. We hebben goede dingen gedaan in Congo, maar ook verschrikkelijke zaken aangericht. Eigenlijk ben ik zelf via de muziek van Ghana (highlife, red.) en Nigeria (afrobeat, red.) in Congo beland. Ik zou het land zeker eens met mijn eigen ogen willen zien. Veel Congolese bands uit de jaren vijftig en zestig kwamen trouwens hun platen hier in België opnemen, vaak met Belgische muzikanten erbij. België en Congo zijn onlosmakelijk verbonden door de geschiedenis."
Hebben jullie al reacties gekregen van Afrikanen?
Simon Pleysier: "Vorig jaar speelden we op het Sint-Jansplein hier in Antwerpen, op een feest dat georganiseerd werd ter ere van de vijfenveertigste verjaardag van de onafhankelijkheid van Congo. Het liep daar dus vol Congolezen en die reageerden heel positief. Waar we ook optreden, het zijn meestal de Afrikanen in de zaal die het eerst beginnen mee te dansen, vooral dan nog bij de soukousnummers."
Wat jullie groepsnaam betreft, moest het beestje gewoon een naam hebben of zit er meer achter?
Simon Pleysier: "Frits en ik zijn niet bepaald gasten die maanden naar een geschikte groepsnaam gaan lopen zoeken. ‘Zeker Weten’ was eigenlijk gewoon het antwoord op een sms die we naar elkaar stuurden net op het moment dat we een naam aan het zoeken waren."
Moeilijker moest het niet zijn?
Simon Pleysier: "Inderdaad! (lacht)"
Simon, bedankt voor dit gesprek.
Simon Pleysier: "Graag gedaan!"
Simon Pleysier (vocals en leadgitaar): "Er is toch een vrij lange periode overheen gegaan ja. We hadden vorig jaar eerst snel een demo samengesteld, maar toen de eerste single daarvan (Liefde Is Overal, red.) werd opgepikt door de radio, moesten we vrij snel op zoek naar een podiumbezetting om aan de vraag naar optredens te kunnen voldoen. We hadden al die commotie eigenlijk zo snel niet zien aankomen. Vanuit het niets werd dat nummer plots tot driemaal per dag gedraaid. Vorige zomer hebben we tot dertig keer op een podium gestaan en daarna besloten om de demo opnieuw en deze keer professioneel op te nemen samen met de leden van de live-band."
Zeker Weten: soukous, highlife, afrobeat, reggae, funk en nog een aantal genres. In welke bak hadden jullie het album graag zien steken in de platenzaak?
Simon Pleysier: "Goh, het is eigenlijk vooral allemaal dansmuziek. Zelf houd ik natuurlijk het meest van soukous en Congolese rumba. Voor een gitarist zijn die genres echt het summum. Het lijkt simpel, maar dat is het eigenlijk allesbehalve."
We zien je inderdaad altijd vrij intens kijken als je die gitaarrifs live moet brengen. Hoe moeilijk is het eigenlijk om de blanke Congolees uit te hangen?
Simon Pleysier: "Dat is vrij moeilijk. Dansmuziek is sowieso moeilijk om te spelen omdat je constant dezelfde beat moet aanhouden. De melodie die je speelt kan simpel zijn, maar je moet dat wel minutenlang volhouden, dus je moet absoluut gefocust blijven. Toen ik met Tony Allen (ex-drummer van afrobeat-legende Fela Kuti, red.) samen speelde merkte ik pas hoever dit soort muzikanten eigenlijk gaan; die keren je zonder problemen ondersteboven of binnenstebuiten met hun ritmes."
Heel het verhaal van Zeker Weten is, zoals je al zei, in een stroomversnelling terechtgekomen door dat eerste demonummer, Liefde Is Overal, plots een radiohit werd. Was dat een complete verrassing?
Simon Pleysier: "Eigenlijk wel ja. We hadden absoluut nog geen platenfirma en die demo hadden Frits (Standaert, vocals en gitaar red.) en ikzelf gewoon thuis in elkaar geknutseld en we zijn hem dan ook nog eens persoonlijk bij de radio gaan afgeven. Dan kom je dus ergens op een stapeltje terecht en is het afwachten geblazen. Tot onze grote verbazing werd het enkele dagen later al voor de eerste keer gespeeld. Van één keer kwam twee keer en voor we het wisten werd het nummer drie keer per dag de ether in gestuurd. Radio is natuurlijk nog steeds een enorm machtig medium, dus de impact daarvan mag je zeker niet onderschatten. Een zeer prettige verrassing dat wel."
Bij het, duidelijk Zuid-Amerikaans geïnspireerde, nummer Laat Mij Maar Gaan, deed je een oproep aan de guajiros in de zaal.
Simon Pleysier: "(lacht) Ja, dat is eigenlijk een inside joke tussen Dennis (Niccles, bas red.) en mij. Guajiros zijn de boeren, en boeren heb je overal; in Cuba zitten die in Pinar del Río en hier in België in de Kempen. (lacht) Het gaat over mensen die heel rechtdoorzee zijn, no-bullshit types, die maar al te graag feesten."
Met Zeker Weten heb je een duidelijke keuze gemaakt om in het Nederlands te zingen en dat eigenlijk op muziek waarop je eigenlijk geen Nederlandstalige teksten zou verwachten. Vanwaar die keuze?
Simon Pleysier: "Kijk, ik moet er mijn hoofd al heel goed bijhouden om te zingen en gitaar te spelen tegelijk. Als ik dat dan ook nog eens in een vreemde taal moet gaan doen, waarbij ik op mijn uitspraak moet gaan letten, dan gaat het niet goed komen vrees ik. Toen we met Zeker Weten begonnen waren Frits en ik beide van mening dat een vogeltje best zingt zoals het gebekt is. Breng je teksten in de taal die je spreekt! Als je dat doet, kom je ook vaak voor verrassingen te staan. De meeste van onze teksten komen ten overvloede voor in Engelstalige nummers, maar als je het in het Nederlands hoort komt het ineens melig of vreemd over."
Ik moet bij jullie muziek ook ongewild aan het koloniale verleden van België denken. Moest Belgisch Congo nog bestaan, jullie zouden daar wellicht hoge toppen scheren.
Simon Pleysier: "Ik heb een dubbel gevoel over dat verleden. We hebben goede dingen gedaan in Congo, maar ook verschrikkelijke zaken aangericht. Eigenlijk ben ik zelf via de muziek van Ghana (highlife, red.) en Nigeria (afrobeat, red.) in Congo beland. Ik zou het land zeker eens met mijn eigen ogen willen zien. Veel Congolese bands uit de jaren vijftig en zestig kwamen trouwens hun platen hier in België opnemen, vaak met Belgische muzikanten erbij. België en Congo zijn onlosmakelijk verbonden door de geschiedenis."
Hebben jullie al reacties gekregen van Afrikanen?
Simon Pleysier: "Vorig jaar speelden we op het Sint-Jansplein hier in Antwerpen, op een feest dat georganiseerd werd ter ere van de vijfenveertigste verjaardag van de onafhankelijkheid van Congo. Het liep daar dus vol Congolezen en die reageerden heel positief. Waar we ook optreden, het zijn meestal de Afrikanen in de zaal die het eerst beginnen mee te dansen, vooral dan nog bij de soukousnummers."
Wat jullie groepsnaam betreft, moest het beestje gewoon een naam hebben of zit er meer achter?
Simon Pleysier: "Frits en ik zijn niet bepaald gasten die maanden naar een geschikte groepsnaam gaan lopen zoeken. ‘Zeker Weten’ was eigenlijk gewoon het antwoord op een sms die we naar elkaar stuurden net op het moment dat we een naam aan het zoeken waren."
Moeilijker moest het niet zijn?
Simon Pleysier: "Inderdaad! (lacht)"
Simon, bedankt voor dit gesprek.
Simon Pleysier: "Graag gedaan!"