Mano Mundo 2008 - zaterdag

De Schorre in Boom deed afgelopen weekend weer dienst als groene oase alwaar Mano Mundo zich in duizend kleuren en onder een stralend blauwe hemel zijn gezellige zelf kon wezen. Het sympathieke mondiale gezinsfestival kon na de weerperikelen van vorig jaar verdiend genieten van ideale festival­temperaturen (lees: knoertheet). Hun muzikale line-up zag er eveneens zonnig uit en samen met 80.000 mede-bezoekers kwamen ook wij massa's ogen, oren en handen te kort. Wat we wél gehoord en gezien hebben vatten we graag voor u samen in ons eerste Mano Mundo verslag. Ons zondags wedervaren hebt u bij deze nog van ons te goed.

In de zoektocht naar nieuw talent zette Mano Mundo ook dit jaar de laureaten van de M3 wedstrijd op de planken — op het hoofdpodium zelfs. The Nico Van Gendt project, één van die gelukkigen, mocht het festival officieel aftrappen. De soul-stem van front­madam Kimberley mag er absoluut wezen even­als het funky muzikaal onderstel. Behalve de aardige samba in Samball ondekten we weinig tropische invloeden. Op het wereld­solidariteits­podium begon O.N.E.S.T.Y. aan haar set, samen met de mannen van de Dubtown band. We kennen haar nog van in Petrol eerder dit jaar en ook deze keer misten we wat pit in haar toch wel smakelijke reggae. Veel bekend volk op het hoofdpodium bij Divan Express en dat hoorden we ook. Zonnige klanken in het algemeen beschaafd Nederlands dat bij wijlen aan Doe Maar deed denken. Sympa. Het jonge volkje schuifde ondertussen elders aan voor de jonge hiphop snaken van Tourist Lemc, Maesland of Good Idea.

Tot nu toe bleven we wat op onze wereldmuziek honger zitten, tot Zion Youth met hun Jamaicaanse vibes de temperatuur op de Mano Mundo wei mogelijks nóg deed stijgen. Rootman J en de Zion Youth crew kleurden met hun degelijke reggae netjes binnen de lijntjes maar deden dat met tonnen goesting en dat hoor je. Genieten. De in-your-face rhymes van de Sint-Andries MC's zijn niet direct onze dada, wat niet wegneemt dat het best amuzant is om het drietal van 't stàd bezig te zien. Tijd voor een portie raï op de main stage. De Marrokaanse Hamid Bouchnak kreeg moeiteloos heupen aan het wiegen en armen aan het kronkelen al kreeg hij — het zal waarschijnlijk aan mij liggen — mij niet meteen overtuigd.

Op het wereld­solidariteits­podium moest de hiphop plaats maken voor beats van allerlei slag en stoot. Tussendoor konden we even proeven van de drum & bass van Lady Vortex en Jamaicaanse beats van de Turntable Dubbers. Op het hoofdpodium geen DJ's maar rasmuzikanten van het multi-cultureel Antwerp Gipsy-Ska Orkestra-collectief. Hun voortreffelijke live performances zijn ons niet vreemd en op Mano Mundo deden ze hun reputatie eer aan. Hun lichtelijk geniaal recept — Roma-zigeuner deuntjes met een scheut ska — werkt wonderwel en als je 't mij vraagt één van de hoogtepunten van de dag. Voor we het door hadden stonden we alweer klaar voor de slot-act. Natacha Atlas heeft Engelese, Joodse en Egyptische roots en groeide op in een Marokkaanse wijk in Brussel: van een madam van de wereld gesproken — "vrouwen van de wereld" is dan ook niet toevallig een van de thema's van Mano Mundo dit jaar. Met veel sérieux bracht ze haar "chaâbi moderne" met veel gratie maar iets te weinig variatie. Edoch was ze een waardige afsluiter van een goed gevulde & gevarieerde mondiale dag vol kleurrijke muziekjes.

[ Mano Mundo 2008 coverage op tropicalidad.be | zaterdag | zondag ]

reacties