Afro-Latino festival 2008 - zaterdag

Een stralende zon aan het firmament op de eerste dag van de zomer. Ideaal om het zomer­festival seizoen officieel in te zetten op de gezelligste Limburgse wei: die van Afro-Latino festival in Bree. De zon, samen met een goed gevulde tropische affiche, exotische cocktails, dito spijzen en een heuse sigaar-bar lokte makkelijk 16.000 bezoekers tot in Bree. Een pak meer dan vorig jaar en daar zal een ronkende naam als Shaggy wel voor iets hebben tussen gezeten. In tien jaar tijd is Afro-Latino van een veredeld tuinfeestje uitgegroeid tot een volleerd wereld­muziek­festival die in het tropicalidad.be festival­parcours niet kan ontbreken. Met veel plezier snorden we afgelopen weekend richting Limburg voor twee goedgevulde festivaldagen. We laten je met veel graagte meegenieten van wat we zaterdag op de jubileum editie van Afro-Latino hoorden, zagen, voelden en proefden.

Vroege vogels, die Limburgers die rond de klok van één van wal staken in de hoofdtent. De Congolees Kintaki en de zijnen waren al meer dan halfweg door hun set toen we frontstage post vatten. Amuzante afro-pop, maar niet direct een hoogvlieger wat ons betreft. Voor Neco Novellas waren we wél op tijd en daar waren we allermist treurig om. Zijn recente plaat New Dawn / Ku Khata deed het niet slecht op onze testbank en dat schept verwachtingen, wat deze goedlachse Mozambikaan moeiteloos inloste. Het werd al snel duidelijk dat de man degelijk onderlegd is in zowel de vocale als gitaar-kunsten. Enige stem acrobatie is hem ook niet vreemd en zonder al te veel lawaai maar met des te meer subtiliteit bracht de man een set die ons nog lang zal bijblijven. Er valt niet direct een sticker te plakken op het genre, maar in ieder geval wel een ontdekking. In de Hacienda, de kleine concerttent die de trouwe Afro-Latino gangers beter kennen als de salsa-tent, zorgden Aser y Boris voor de aftrap. Deze Spaanse broers brachten een soort van salsa kleinkunst dat ondanks hun enthousiasme toch bij achtergrondmuziek bleef.

Tijd voor de zoon van een legende én mijn persoon­lijke headliner van Afro-Latino: Vieux Farka Touré. Met zijn debuut­plaat en in het bijzonder het memora­bel concert in Flagey vorig jaar kreeg deze zoon van wijlen Ali Farka Touré prompt een plaatsje in de tropicalidad.be hall of fame. In Bree begon Vieux ietwat rommelig aan zijn set, maar tegen het einde sprongen de muzikale vonken er van af: genieten. Toegegeven, bij het lezen van Calima's bio dachten we dat deze elven­dertigste mestizo band uit Barcelona ons niet echt ging verrassen, maar dat bleek een schromelijke vergissing. De verrassende en (op de bas na) volledige akoestische sound van Calima klonk verbazingwekkend goed. Hun hutsepot van flamenco — inclusief enkele sterke staaltjes dans — rumba en een stevige scheut hip-hop bleek een schot in de roos. Ontdekking nummer twee.

Van de Hacienda terug de grote concert­tent in voor (naar verluidt) de hotste band van Zuid-Afrika: Freshlyground. Hoewel hun vorige langspeler Nomvula zes maal platinum haalde in hun thuisland, kregen ze ons niet direct overtuigd op Afro-Latino. Hun sound was té poppy & gelikt en kon wat ons betreft wat extra Afrikaanse roots gebruiken. Al maakten ze het met een uiterst aanstekelijk en lichtjes soukous aandoend bisnummer deels goed. Van Shaggy, dé publiekstrekker van de festival wisten we niet goed wat te verwachten. Ondanks onze vooroordelen bleek deze New Yorkse Jamaicaan een verrassend sympa­thiek podiumbeest te zijn. Echt reggae of dancehall kunnen we zijn ding niet noemen, maar het klonk (de loodzware bassen niet meegerekend) best wel sappig. Hits als Oh Carolina & Boombastic werden door het laaiend enthousiast publiek op luid applaus — en enkele pikante presentjes — onthaald. In de Hacienda stond ondertussen een oude bekende zijn opwachting te maken. Het Franse Dub Incorporation kon ons sinds Couleur Café 2006 (en later ook in de Botanique) bekoren met hun even politiek correcte als geniale verbroedering van Franse rap en Noord-Afrikaanse vocalen op dancehall gekruide reggae. Het Hacienda podium (en geluidsinstallatie) bleek helaas iets te krap voor Dub Inc., die eigenlijk een grotere festivaltent verdient.

Hoogtijd voor een stevige streep salsa. Urban salsa om precies te zijn en wel deze van DLG ofte Dark Latin Groove. Het visueel spectaculaire front-duo zette een behoorlijk sterke show neer — iets wat zonder de uitstekende backing band waarschijnlijk niet was gelukt. Bij momenten ietwat aan de stroperige kant, al kreeg hun aanstekelijke salsa groove uiteindelijk altijd de bovenhand. In de Hacienda wou het met het geluid van Lumidee niet echt vlotten. De R&B madam uit Spanish Harlem veroverde de wereld met Never leave you (uh ooh, uh ooh), maar kon ons niet echt overtuigen. De eerste propvolle Afro-Latino festivaldag werd afgesloten met de geschifte latin-hiphop-rock van Ozomatli. Tegen een uur of half drie 's nachts komt zoiets behoorlijk hard aan en hoewel ik mij een bijzonder aangename set van deze hippe L.A.'ers in de AB herinner ging hun set in Bree ietwat aan mij voorbij. Maar geen nood, de tweede Afro-Latino festivaldag ging binnen een kleine tien uur alweer van start. Stay tuned!

[ Afro-Latino festival 2008 coverage op tropicalidad.be | zaterdag | zondag ]

reacties