Wereldfeest Leuven 2010
Het lentefestival seizoen loopt op zijn laatste benen en de eerste zomerfestivals verschijnen aan de horizon. Maar vooraleer we ons gewillig laten onderdompelen in het feestgedruis van deze zomer, gingen we afgelopen weekend warm lopen in de groene achtertuin van het tropicalidad.be hoofdkwartier waar het Wereldfeest zijn tenten had opgeslagen. Dat er behalve het hoofdpodium nog veel anders te zien, smaken, voelen en horen was mag duidelijk zijn, maar zoals u dat van ons gewoon bent zoomden we, net zoals drie jaar geleden, met veel plezier in op wat er aan wereldmuziekjes te rapen viel in de Bruul in Leuven.
De ijsbrekers van dienst zijn we al meermaals tegengekomen op onze frontstage tochten en ook op het Wereldfeest bleken de Leuvense Alpacas (genoemd naar het wollige broertje van de lama) over behoorlijk wat funk potentieel te beschikken, maar misten precies dat extra beetje slagkracht om ons te overtuigen. Het daaropvolgende muzikaal collectief uit Antwerpen verspilt geen energie aan bescheidenheid en zette op een onchristelijk vroeg uur een feestelijke set neer — het Antwerp Gipsy-Ska Orkestra heeft dan ook een stevige live reputatie hoog te houden. Menig muziekje werd door hun gepatenteerde en bijzonder aanstekelijke gipsy-ska molen gehaald. Een dergelijke combinatie rasmuzikanten kom je niet elke dag tegen. Het wordt dus uitkijken naar hun nieuw album dat in het najaar verschijnt.
Met een naam als Brazzaville hadden we een Congolese brassband verwacht, maar het bleek om de witte funk variant te gaan: zes doorgewinterde muzikanten met een duidelijk hoorbare jazz achtergrond. Niet direct onze dada, tot ze als bisnummer een streep afrobeat neerzetten die ons prompt deed watertanden naar méér van dat lekkers. De Ecuadoriaanse ska-rakkers van Rocola Bacalao zagen we voor het eerst op de Antilliaanse feesten en twee jaar later bleken ze een stuk podiumvaster. Nog altijd even explosief en vol goesting serveerden ze de feestelijkste set van de dag. Binnen de kortste keren hadden ze (ondanks het kwakkelende weer) het Leuvense publiek op hun vingers. Onder de soms zware gitaren ging de finesse een beetje verloren, maar alleen een kniesoor die daar op let.
Recent namen we het jongste album van Lokomotiv onder de loep, maar moesten besluiten dat we het Leuvens percussie collectief liever live aan het werk zien. En dat hebben ze op het Wereldfeest nogmaals kracht bijgezet. Ze halen hun inspiratie niet enkel meer uit Brazilië en hebben zo hun eigen, hyper-swingende stijl bijeengesprokkeld: bijzonder straf en meesterlijk aanstekelijk. Er werd afgesloten in stijl met een streep reggae fijnproeverij waar we al eerder onze tanden in mochten zetten. Deze keer werden de Studio One-helden Leroy Sibbles en Barry Llewellyn oftwel de Heptones geruggensteund door de Antwerpse Asham backing band. Het begon vrij zeemzoeterig, maar toen Leroy naar de bas greep voor Full up keerde het tij. Breed glimlachend zette het duo alweer een prima set rocksteady en roots reggae neer — voor verdere lofbetuigingen verwijzen we graag door naar het verslag van reggae.be. Bij deze verklaren we onszelf officieel opgewarmd voor het festivalseizoen en hopen van u hetzelfde.
ten eerst was het openbare toilet dicht en de aanduiding naar de containertoiletten was niet duidelijk en ook waren deze toiletten duur,50 cent.ik vind dat op het weredfeest de burger recht heeft op gratis toiletten.
daardoor hebben gedurende heel de dag honderd mannen wildgeplast.
vanaf een bepaald uur begon de politie repressief op te treden wat ik ongepast vind op een weredfeest, ik verwachtte van de politie een preventieve houding waar ze de bezoekers attent zouden maken dat het verboden is wild te plassen
een tiental bezoekers kreeg een administratieve sanctie, een geldboete tussen 25 en 250 euro,
graag reakties van mensen over dit onderwerp en ook van de mannen die een administratieve sanctie gekregen hebben en van andere wildplassers.