In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
Eind vorig jaar verblijdde Manu Chao zijn fans eindelijk nog eens met nieuw werk en de "goesting" is blijkbaar helemaal terug, want met Coração No Mar' zorgt hij nu alweer voor een leuk extraatje bij zijn laatste album.
Deze 7 tracks tellende EP is opgevat als een muzikale ode aan het reizen, de zee en vooral Brazilië, waar Chao de afgelopen jaren heel wat tijd doorbracht.
Manu Chao: "The sea is a great healer. It cures everything. Religions say it, witches say it, scientists say it. My life is a river that eventually reaches the sea. Life is this journey towards the ocean."
In de tracklist zowel nummers en herwerkingen van songs uit Viva Tu als oude hits zoals Minha Galera uit Clandestino of Homens uit Proxima Estacion: Esperanza.
Opener São Paulo Motoboy, Chao's ode aan de duizenden motokoeriers die dag in dag uit hun leven wagen in de straten van São Paulo, trok al onze aandacht op Viva Tu en hier wordt het nummer gevolgd door een rock-remix van de hand van de Braziliaanse producer en studiotechnicus Mario Caldato.
Ook Coração No Mar, het titelnummer van deze EP, was al terug te vinden op Viva Tu, en ook hier wordt de originele versie weer gevolgd door een remix, deze keer door Miguel Rumbao, die Manu vaak op het podium vergezelt als percussionist.
Nieuw is Melô Do Bode ("melodie van de geit/bok") een cover van een nummer van Aldo Sena, dat Manu opnam met singer-songwriter Juliana Linhares die vroeger nog actief was bij bands als Pietá en Iara Ira.
Manu Chao komt ook weer naar België en staat op 21 mei op een uitverkocht Copa DOK in de Stadshaven in Gent, op 25 mei in het kader van 25 jaar Afro-Latino in de Limburghal in Genk, en op 29 mei op het podium van Human'City in het Josafatpark in Schaarbeek.
Het Belgisch-Colombiaanse La Chiva Gantiva viert dit jaar zijn vijftienjarige jubileum en zet dit in de verf met de release van EGO, meteen het donkerste en meest introspectieve album van de band tot nog toe.
De essentie van het album wordt eigenlijk gevat in het nummer Tiene Hambre ("het/hij heeft honger"), waarin de noodzaak wordt belicht om ons ego onder controle te houden in een wereld waarin het, samen met macht, conflicten en miscommunicatie aanwakkert. Voor het nummer regisseerde La Chiva-frontman Rafael Espinel ook een bijhorende video, waarvoor hij artificiële intelligentie gebruikte om de verschillende bandleden te laten transformeren in dieren die elk symbool staan voor verschillende aspecten van ons ego.
Fans van het eerste uur zullen smullen van Yo Vuelo Al Reves, dat herinneringen oproept aan het vroegere werk van de band, en een nummer als Guaguanco' doet dan weer denken aan de klassieke cumbia van de iconische Colombiaanse componist Lucho Bermudez.
Voor EGO nodigde La Chiva Gantiva ook enkele opvallende gasten uit. Samen met de Argentijnse Natalia Doco namen ze Bombón op. Natalia transformeerde het nummer van een monoloog vol verwijten in een eerlijke dialoog tussen twee voormalige geliefden.
De uit Panama afkomstige Cienfue voegde dan weer zijn karakteristieke surfergitaar toe aan Vibration Is Life, en dan is er tenslotte ook nog Guadalupe Giraldo, een prominente Colombiaanse vocaliste en percussioniste, die te horen is in verschillende nummers op het album.
Het laatste woord gaat naar La Chiva Gantiva-frontman Rafael Espinel, die EGO als volgt samenvat: "This album is an inner journey exploring the multiple facets of the human ego, from its insatiable hunger to its capacity for transformation."
Na vier jaar van haast onafgebroken toeren is Santrofi, Ghana's highlife en hiplife hoop in bange dagen, terug met deze Making Moves waarvoor ze de handen ineensloegen met de gelauwerde producer Jerry Boys, die in het verleden al onder andere samenwerkte met Ali Farka Touré, Buena Vista Social Club en Orchestra Baobab.
Dowdelin is het samenwerkingsverbond tussen de Franse multi-instrumentalist en producer David Kiledjian en de Olivya Victorin, een Franse singer-songwriter met Martinikaanse roots.
Tchenbé!, de titel van deze nieuwe langspeler, laat zich uit het Martinikaans Creools, naast Engels en Frans de derde taal die Victorin voor haar teksten gebruikt, vertalen als "hou vol!". David en Olivya zien 'Tchenbé!' als een therapeutisch album met een boodschap van hoop dat een oprechte kijk biedt op existentiële zorgen zoals rouw, scheidingen en persoonlijke moeilijkheden.
Ook op deze Ekoya, Lingala voor "het komt eraan", staan Jupiter & Okwess nog steeds garant voor een stevig Congolees feestje, maar dit album werd deze keer echter opgenomen in Mexico, waar de band in 2020 strandde nadat hun tournee door Latijns-Amerika tot een abrupt einde kwam vanwege de COVID-19 pandemie. Ekoya werd opgenomen tussen Mexico-Stad en Guadalajara, en een deel van de nummers werd geproduceerd door Camilo Lara van Mexican Institute of Sound.
Zoals de titel al aangeeft, ging Black Flower voor deze nieuwe langspeler de mosterd zoeken in de kinetische kunst, of kinetic art, een kunststroming waarbij beweging een centrale rol speelt.
De muziek op Kinetic mag daarbij gelden als een aansporing om door de chaos van het leven te dansen en beweging te gebruiken als een bevrijdende kracht, waarvoor een anekdotische ervaring uit frontman Nathan Daems' eigen leven de inspiratiebron vormde: "One morning, around 5am, I was lying in bed, my eyes still closed but no longer fully asleep. I heard two birds improvising rapid melodies that became vividly visual. Lines, shapes and colours appeared instantly, representing the sounds with astonishing detail and complexity."
Tien (!) jaar na de release van Ukamao! zijn Los Callejeros terug met Fortuna. En al telt de tracklist niet meer dan zes nieuwe nummers, wij zijn eerlijk gezegd al lang blij dat dit uitstekende Belgische mestizo-collectief nog steeds alive and kicking is!
De 1040 uit de titel van dit nieuwe La Sra. Tomasa-album is geen postcode, maar geeft het exact aantal dagen weer dat de Spaanse band tussen 2021 en 2024 op toer was door Mexico, de Verenigde Staten, Colombia en Vietnam. Ook de titels van de acht interludes op het album verwijzen naar de exacte dagen en locaties waarop ze zijn opgenomen.
Het resultaat is een soort gefragmenteerd muzikaal reisdagboek vol geluidsfragmenten opgenomen op de verschillende locaties die ze tijdens de lange tournee aandeden en een album dat alleen in zijn integraliteit volledig tot zijn recht kan komen.
In de onmiskenbare eclectische stijl van La Sra. Tomasa, een sound die wij graag omschrijven als mestizo 2.0, gaat het achtereenvolgens van de beats-meet-laud (Canarische luit) in Alegria En Rojo en de hip-hop vibes van King Of Mambo (duidelijk een vette knipoog naar het werk van Mano Negra) over de Mexicaanse ranchera van Por La Vida en het Cubaanse bolero-ritme van Mala Fama, tot de drum & bass van Se Va en de ultrasnelle merengue van El Cuadrito.
De naam Mamman Sani zal waarschijnlijk niet onmiddellijk een belletje doen rinkelen, maar nochtans is de toetsenist in zijn thuisland een ware muzieklegende en componeerde hij onder andere het nationale volkslied.
Dit Nijerusalem album ontstond uit een toevallige ontmoeting met Tropikal Camel (het pseudoniem van de naar Berlijn uitgeweken Israëlische producer en MC Roi Assayag) op het Nyege Nyege Festival in Oeganda, en mag u beschouwen als een muzikaal eerbetoon aan de synthesizer-sound uit de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Het Israëlische Hoodna Orchestra kruiste voor het eerst ons pad in 2019 met de release van Ofel, een album vol heerlijke Ethio-jazz. Voor deze Tension ging het twaalfkoppige collectief onder leiding van gitarist Ilan Smilan nog een stapje verder en sloegen ze de handen ineen met Ethio-jazz-pionier Mulatu Astatke. Beter dan dat wordt het natuurlijk niet en dat merk je ook meteen.
In 2022 hoorde La Ñapa van The Bongo Hop, het hobbyproject van de naar Lyon uitgeweken Bordelees (inwoner van Bordeaux) Etienne Sevet, nog bij de meest aanstekelijke plaatjes die we dat jaar voorgeschoteld kregen, en met opvolger La Pata Coja (Spaans voor "het kreupele/verlamde been") stelt hij opnieuw allerminst teleur.
De wat ongeïnspireerde hoes van dit album en het feit dat het hier alweer om een muzikale samenwerking tussen een Europese en Afrikaanse muzikant gaat, temperden onze verwachtingen voor deze Jouer enigszins, maar dat bleek compleet ten onrechte. Het samenwerkingsverbond tussen de Zweedse jazzfluitiste Annarella Sörlin en de naar Senegal uitgeweken Malinese ngoni-speler Django Diabaté werkt verbazend betoverend.
Nadat Far Out Recordings in 2021 al zorgde voor een heruitgave van het La Rana album van het Agustin Pereyra Lucena Quartet, verschijnt nu ook deze re-release van het bloedmooie titelloze solodebuut van de in 2019 overleden Argentijnse gitarist uit 1970.
Het ene moment wordt je geroemd omdat je opkomt voor meer vrouwenrechten in Iran, om vervolgens alweer te worden weggezet als collaborateur van het extreemrechtse Israëlische regime onder Benjamin Netanyahu in het bloedige conflict met Palestina. Het overkwam de Perzisch-Israëlische Liraz.
We gaan hier niet verder op de zaak in, maar met deze vier tracks tellende Enerjy EP, opnieuw een samenwerking met producer en multi-instrumentalist Uri Brauner Kinrot (Boom Pam, Balkan Beat Box…), geeft Liraz haar criticasters alvast enigszins lik op stuk.
Na Red Sonja uit 2020, greep Lolomis ook voor hun nieuwe album Carmen 404 terug naar een vrouwelijk personage. Deze keer is dat Carmen, in de negentiende eeuw bedacht door de Franse schrijver Prosper Mérimée, maar vooral bekend dankzij de op dat kortverhaal gebaseerde opera van Georges Bizet.
Vijf jaar na de release van Curiche knopen we opnieuw aan bij de Chileense sterkhouders van de afrobeat, Newen Afrobeat, met deze GRIETAS (Spaans voor "scheuren" of "spleten").
Had de band met frontvrouw Francisca 'Fran Ri' Riquelme aanvankelijk nog met enig argwaan af te rekenen, dan hebben ze zich ondertussen duidelijk weten te bewijzen in het afrobeatwereldje, getuige ook het toch wel indrukwekkende gastenlijstje dat ze voor GRIETAS wisten samen te stellen.
Met de eveneens op het Batov Records label verschenen Cold Heat EP, presenteerde het Antwerpse Kolonel Djafaar in 2021 al een voorproefje op dit nieuwe Getaway album.
De line-up van de band werd ondertussen uitgebreid met trompettist Emiel Lauryssen en gitarist Philip Mathijnssens en ook het muzikale palet werd verrijkt, want naast de vertrouwde invloeden uit Ethio-jazz en Afro-groove bevat Getaway ook knipogen naar surfrock (opener Urban Dweller), filmsoundtracks (het naar de spaghettiwesternmuziek van Enio Morricone nijgende I Call Her Winnie) en Afro-Cubaans ritmes (Kelmendi).
Zoals we al beloofden in de laatste regels van onze recensie van Antologia Vol.1 van het onvolprezen África Negra uit het Afrikaanse eilandstaatje São Tomé & Principe, zou samensteller DJ Tom B zich voor het tweede deel vooral richten op onuitgebracht materiaal. Aldus geschiedde en op deze Antologia Vol.2 zijn dan ook dertien veelal onuitgebrachte pareltjes uit de periode tussen 1979 en 1990 te ontdekken.
Onze kennis van de Togolese muziekscene beperkte zich vooralsnog tot het oeuvre van Togo All Stars, maar wordt dankzij deze Avoudé eindelijk verrijkt. Dogo Du Togo & The Alagaa Beat Band is het geesteskind van de Togolese gitarist en vocalist Massame Dogo.
Avalanche Kaito is het samenwerkingsverbond van de Burkinese griot Kaito Winse met de Belgische gitarist Nico Gitto en de Franse drummer en producer Benjamin Chaval.
Voor de opnames van Talitakum, More voor: "Dood, kom terug tot leven!", trok Avalanche Kaito naar de Gam Studios in Waimes in de Belgische Ardennen.
Glitterbeat Records omschrijft de sound van het trio als: polyrhythmic futurism, raw epiphanies, Burkinabe parables and a rattling of ecstatic noise (of: polyritmisch futurisme, rauwe openbaringen, Burkinese parabels en een ratelend geluid van extatische noise). Volgens drummer Benjamin Chaval ontstaat de muziek van de band gewoon uit: "…a sound, a sample, a desire, a feeling or simply a lack of something.".
Eind vorig jaar verblijdde Manu Chao zijn fans eindelijk nog eens met nieuw werk en de "goesting" is blijkbaar helemaal terug, want met Coração No Mar' zorgt hij nu alweer voor een leuk extraatje bij zijn laatste album. 
Het Belgisch-Colombiaanse 
Na vier jaar van haast onafgebroken toeren is 
Ook op deze Ekoya, Lingala voor "het komt eraan", staan 
Zoals de titel al aangeeft, ging Black Flower voor deze nieuwe langspeler de mosterd zoeken in de kinetische kunst, of 
Tien (!) jaar na de release van 
De 1040 uit de titel van dit nieuwe 
De naam 
Het Israëlische 
In 2022 hoorde 
De wat ongeïnspireerde hoes van dit album en het feit dat het hier alweer om een muzikale samenwerking tussen een Europese en Afrikaanse muzikant gaat, temperden onze verwachtingen voor deze Jouer enigszins, maar dat bleek compleet ten onrechte. Het samenwerkingsverbond tussen de Zweedse jazzfluitiste 
Nadat 
Het ene moment wordt je geroemd omdat je opkomt voor meer vrouwenrechten in Iran, om vervolgens alweer te worden weggezet als collaborateur van het extreemrechtse Israëlische regime onder Benjamin Netanyahu in het bloedige conflict met Palestina. Het overkwam de Perzisch-Israëlische Liraz. 
Na 
Vijf jaar na de release van 
Met de eveneens op het 
Zoals we al beloofden in de laatste regels van onze recensie van 
Onze kennis van de Togolese muziekscene beperkte zich vooralsnog tot het oeuvre van Togo All Stars, maar wordt dankzij deze Avoudé eindelijk verrijkt. 