La Cherga mixt traditionele Balkanmuziek met dub en reggae en laat dat nu net twee genres zijn die ondergetekende wel kan smaken. Hun debuutalbum Fake No More was ons al bevallen en we keken dan ook rijkhalzend uit naar hun optreden op Sfinks Mixed. Dat werd uiteindelijk een swingend feestje en dus kon een gesprek met oprichter en bezieler Nevenko Bucan niet uitblijven. 
Een paar jaar geleden waren ze nog buskers in de straten van Dublin, dit jaar stonden ze op het hoofdpodium van Werchter. Voor het Mexicaanse gitaarduo Rodrigo y Gabriela is het allemaal best snel gegaan. Hun eponymisch debuutalbum stootte de Arctic Monkeys van de eerste plaats in de Ierse charts, en de opvolger 11:11 belooft het in de lijstjes niet veel slechter te doen.
Dat Ali Farka Touré, de oom van Afel Bocoum én peetvader van de desert blues te vroeg het tijdelijke tegen het eeuwige geruild heeft is duidelijk. Gelukkig leeft zijn muziek verder in zijn zoon Vieux Farka Touré, hoewel Ali eigenlijk zijn neef (en bandlid) Afel Bocoum als muzikale erfgenaam had aangeduid. Daar waar Vieux modernere elementen en instrumenten vermengt met de blues-traditie uit de stoffige straten van Niafunké (Mali), bewandelt Afel een authentieker pad. Niettegenstaande zal Afel Bocoum bij het ruime publiek beter bekend zijn met Mali Music, een samenwerkingsproject met Damon Albarn, frontman van Blur én bezieler van Africa Express. 
Het debuut van de Bulgaarse techneut Kottarashky (geboren Nikola Gruev) roept vage herinneringen op aan de muziek van Deep Forest en dan misschien meerbepaald hun tweede album Boheme waarvoor de heren (Michel Sanchez en Eric Mouquet) hun inspiratie in de Balkan gingen zoeken. Opa Hey! is een muzikale trip van begin tot einde waarin oost en west, zigeunermuziek, folk en dance moeiteloos versmelten in een perfect gelukte collage.
Terwijl de temperaturen buiten gevoelig dalen, houden we het hier op tropicalidad.be gezellig warm met een alweer swingende playlist op onze radio. Klikken op  | Jamaica Groove Loucos | uit Mãe Terra |
 | Dengue Fever Integration | uit Venus on Earth — interview concert Festival Mundial |
 | Shantel Ex Oriente Lux | uit Planet Paprika — interview Fiesta Mundial |
 | Bassekou Kouyaté I speak Fula | uit I speak Fula |
 | Mahala Raï Banda Balkan reggae | uit Ghetto Blasters |
 | Kimi Djabate Karam | uit Karam |
 | Los Van Van Chirrín Chirrín | uit Havana Si! |
 | Madera Limpia Salsa | uit La Corona — interview Festival Mundial |
 | Ray Barretto Indestructible | uit Indestructible |
 | Figli di Madre Ignota Fantapolitika | uit Fez Club — interview Festival Mundial |
Shantel heeft pas een nieuw album uit (Planet Paprika) en staat op 18 oktober aanstaande met zijn band op het AB podium; de perfecte gelegenheid om u dit korte interviewtje van op de vorige editie van Fiesta Mundial te serveren. 
Tumbélé: Biguine, afro & latin sounds from the French Caribbean, 1963-74 neemt de luisteraar mee naar de Franse Antillen en meerbepaald Guadeloupe en Martinique, waar in de periode van de jaren zestig en vroege jaren zeventig de tumbélé hoogtij vierde. Dit typisch Antilliaans genre ontstond uit een kruisbestuiving van de Haïtiaanse compas, Congolese rumba, Cubaanse guaguanco en de lokale biguine tradities (de biguine was zelf een mengvorm van New Orleans jazz, contredance en Afrikaanse ritmes meegebracht door de slaven). Naast de meer urbane sound van de biguine kenden Martinique en Guadeloupe ook nog de meer rurale tradities van de bélé en gwo-ka (van deze laatste zou de tumbélé de grote ka-drums [zie albumcover] overnemen), beiden ontstaan in de slavengemeenschappen op de vele plantages die de eilanden rijk waren. Het spreekt vanzelf dat deze 'negermuziek' volledig onacceptabel was voor de toenmalige upper class. Het precieze punt aanduiden wanneer een nieuw genre ontstond, is vrijwel onbegonnen werk, maar toch lijkt de ontwikkeling van de tumbélé veel te maken te hebben met het bezoek van het Congolese Ry-co Jazz in 1967; een verblijf dat uiteindelijk vier jaar zou duren.
Gevraagd naar de vroegste sporen in de rijk gevulde geschiedenis van de muziekbusiness op Jamaica, zullen de meeste bronnen verwijzen naar de Federal Studio van de familie Khouri, actief vanaf 1958, maar Soundman Shots voegt aan die geschiedenis nu een bijna vergeten en verloren gegaan hoofdstuk toe. De compilatie is gebaseerd op de 78 toeren plaatjes van de Caribou en Downbeat labels van Dada Tewari, een Indische entrepreneur die al in 1956 de Jamaica Recording Company oprichtte om Jamaicaanse mento, calypso en rhythm & blues artiesten op plaat te vereeuwigen. Het eerste schijfje van deze dubbelaar bevat de opnames op het Caribou label: Jamaicaanse mento en calypso van artiesten als Lord Tanamo, Count Lasher en het vroege werk van ska legende Laurel Aitken. De tracks op de tweede CD — gewijd aan het Downbeat label — focust op Jamaicaanse rhythm & blues. De rhythm & blues, die kwam overgewaaid uit de Verenigde Staten, zou nog tot ver in de jaren zestig populair blijven op het eiland en uiteindelijk tot het ontstaan van een geheel nieuwe stijl, de ska, leiden. Verschillende van de hier terug te vinden nummers zouden later opnieuw worden ingezongen in een reggaeversie (zo coverden Bunny Wailer & Rita Marley bijvoorbeeld The Vow, hier terug te vinden in de oerversie van Gene & Eunice). Al is Soundman Shots vooral voer voor fanatieke verzamelaars, muziekhistorisch gezien is dit zeker geen onbelangrijk document.
September was Braziliëmaand bij het Nederlandse Radio 6. Begin dit jaar trok niemand minder dan radiomaker én Brazilië-aficionado Zjakki Willems naar Recife en maakte er opnamen van het RecBeat festival. Hij knutselde de documentaire serie "Radio Mauritsstad" ineen die de muziekgeschiedenis van Recife en Pernambuco uit de doeken doet. Deze ongemeen interessante en swingende radio-docu werd in vier delen uitgezonden op Radio 6 en kun je hieronder herbeluisteren. Enjoy!
 |
1| De modder 6 september | |
|---|---|---|
| 2| Flowerstad 11 september | ||
| 3| Manguebits & beats 18 september | ||
| 4| Caos! 30 september |
Reggae do Brazil? Ach, waarom ook niet, het moet niet altijd samba of bossa nova zijn. Jamaica Groove is een zeskoppige formatie uit Tubarão in het zuiden van Brazilië. Hun volledig in eigen beheer geproduceerde debuut Mãe Terra is pure roots reggae, maar met een Braziliaans hart. Lead-vocalist Frank Medeiros zingt in het Portugees en instrumenten als de berimbau en de cavaco zorgen voor de lokale toets al is het meest in het oor springende instrument op het album duidelijk de dwarsfluit van Nido. Jamaica Groove is, zoals het een roots reggae band betaamt, begaan met het milieu en dat trekt de band ook door naar de productie van hun album; voor de hoes van Mãe Terra werden alleen gerecycleerde materialen gebruikt. Mits wat gericht netwerken zou dit wel eens één van de smaakmakers op de volgende zomerfestivals kunnen worden!
Beetje een randgeval op tropicalidad.be deze People & Things van Zeep (een samenwerkingsproject van Nina Miranda, die eerder bij het Engelse Smoke City zong, en Chris Frank, bekend van Da Lata en hetzelfde Smoke City). People & Things begint als een leuk popfolkalbum, maar neemt de luisteraar al snel mee naar het Brazilië van de bossa nova. Leukste uitschieter op het album is zonder twijfel de samba-light versie van Ghost Town, een reggaeklassieker van The Specials. Geslaagd semi-akoestisch popalbum met de smaak van een zonnige lentedag.
Met hun versie van Cambodjaanse psychedelische rock zorgde Dengue Fever voor één van de muzikale verrassingen van 2008. Het door Real World verdeelde Venus On Earth schiep hoge verwachtingen en we waren dan ook meer dan beniewd hoe ze het er live vanaf zouden brengen. Op Festival Mundial (Tilburg) bleken ze ook op het podium die magie waar te kunnen maken, veel meer redenen om een gesprek aan te knopen hadden wij echt niet nodig. 
